Wil toch nog even wat schrijven over deze stad.

Kwam gisteren pas tegen 9 uur op een ander busstation aan dan ik had gedacht en uitgevraagd. Zou eigenlijk hoogstens twee straten van het hotel Palace aankomen. Verdorie hoe vind ik nu een taxi waar mijn fiets in kan? Naja moet zeggen dat viel eigenlijk best mee. Normaal vraag je van te voren wat het gaat kosten. Nu kon me dat eigenlijk geen reet schelen. Bleek dat ik achteraf in het meest erge gebied zat. Bij aankomst van het hotel zat er gelukkig iemand met een pistool in z’n kotje en een andere achter tralies. Ben eerst maar even gaan vragen of ik ook werkelijk een kamer had. Daarna de taxi betaald die me ook nog ff voor $5 in de maling nam. Maar ik was veilig binnen. Wilde eigenlijk ook nog wel ff wat eten. Moest ik naar de hoek van de straat. Ik vertel je dat is geen pretje. Staan daar groepjes hard te roepen en te provoceren. Als ze komen doe je daar helemaal niets tegen. Snel wat gekocht en vlug weer naar binnen. ’s Morgens is het weer een ander verhaal. Je kan dan “gerust” over straat. Ben helemaal naar het centrum gelopen. Dat is best gezellig met muziek. Heb zelfs nog een lift gehad van een aardige man.

Terug ben ik door de Comayaguela buurt gelopen. Kan je beter niet doen. Was blij dat ik bij het Hotel was. Echt jammer van zo’n stad!!! Mensen in het centrum zijn best aardig. Die schamen zich ook voor het verval en de bendes. Zij verpesten alles. Kinderen lopen de vuilnisbakken af en sleuren met rotzooi door de stad. Dat een mens zo kan leven?

Kortom zou hier niet naar toe gaan met je familie of partner!!

Morgen verder ga dan via het Tigra reservaat richting Nicaragua. Zal nog wel een paar dagen duren eer ik daar ben.

Gr Frank

Wederom een hel dag. Heb lang niet meer zoveel afgezien en kon op een gegeven moment echt niet meer. Wat een warmte en een bergen! Moest mezelf echt naar de grens toe harken., De grens overgang ging soepel moet ik zeggen. Heb daar mijn geld gewisseld met zo’n snelle Jelle. Vond zijn koers toch een beetje aan de lage kant en zei dat hij omhoog moest anders ging het gewoon niet door en het lukte.  Het was van daaruit niet meer dan een kleine 20 km tot waar ik nu ben. Nou het leken er wel 100 met die zon op mijn rug, werd er gek van!

Kon ook al een tijdje niet eten en dan gaat het gewoon mis. Van te voren goed in de Lonely Planet gekeken waar ik wilde overnachten. en dat was een goeie keus. Heb daar flink wat bier achterover geslagen wat gegeten en gedoucht en vervolgens hebben ze me niet meer gezien. Lag er al om 16:00 uur in. Verslind hier het enen naar het ander boek (clive Cussler)  daar heb je thuis geen tijd voor, Heerlijk gewoon.

Onderweg dacht ik op een gegeven moment van `eigenlijk wil ik deze manier van fietsen niet meer` . Iedere dag naar mijn gehijg gaan zitten luisteren en bijna niets anders zien dan mijn voorwiel. Neem nu van hier uit de bus naar San Pedro en ga dan dezelfde dag door naar Tegucigalpa. Kom daar dan wel om 19:00 uur aan Ben daar niet blij mee. Het is namelijk een stad waar de meeste moorden van de wereld worden gepleegd en om daar nu in het donker aan te komen (brrrr) . Maar we zullen het meemaken, Hoe ik dit allemaal voor elkaar krijg daar snap ik niets van, spreek echt geen Spaans en ze lachen zich dan ook rot met me.

Probeer het maar eens. En dan moet er ook nog een fiets en een paar tassen mee :p  Heb voor morgen nog een toektoek geregeld, Die komt mij morgen vroeg ophalen.. ola.. Maar tis gewoon een kwestie van volhouden en je nergens voor schamen.

Vandaag ook een bezoek aan de Mayastad gebracht. Dat zoiets nog op elkaar staat? Tis toch allemaal rond 9e eeuw v. Chr. En das best lang geleden toch?

Nha tot de volgende keer (hoop ik)

Gr rank

Wat een dag! Het was vanmorgen een heftige klim, een klim die na enkele kilometers onverhard werd.  Nu was ik al wel wat gewend van het Andes gebergte maar dit was toch ook niet mis! Jezus wat een gemor.  Ik moest regelmatig even van de fiets af om weer op krachten te komen. Het zweet druipt dan letterlijk van je lijf. Onderweg krijg ik toch regelmatig support. Er stond zelf een rijtje op me te wachten met luid gejoel. Mensen zien dan ook wel dat het een gevecht is en wat hier maar zelden voor komt. Heb nog geen een Europeaan gezien laat staan een fietser.

De afdaling was gruwelijk het hotste en knotste echt alle kanten op. Je snap dan even niet dat zo’n fiets het uit houd. Dan speelt het wel een paar keer door je hoofd… `stel dat hij stuk gaat`…  Nha dan is hier natuurlijk ook wel weer een oplossing voor. Na al mijn gehobbel eindelijk weer terug op verhard wegdek, oooh wat is dat heerlijk.

Na een tijdje over deze heerlijke verharde weg te hebben gefietst was het stoppen voor een paar cowboys die een paar koeien in het gareel moesten zien te krijgen. Wat kunnen koeien toch wilde dieren zijn zeg… maar wat een vakmannen. Die spelen met een paard of het niets is, het geheel ziet er allemaal wel gevaarlijk uit. Iedereen stond achter een hek of iets wat daar op leek.  Heb daar zeker wel een half uur gestaan voordat ze die paar koeien op hun plek hadden. Geweldig om te zien.

Onderweg wil ik ook zo graag foto’s van mensen maken. Maar eerlijk gezegd ik durf het niet zo goed, denk namelijk dat ze daar niet op zitten te wachten. Zou het graag met jullie delen en dit komt vast nog wel.

Vlak voor mijn bestemming zag ik een bord met hotel. Terwijl niet te zien was waar het hotel zelf was. Dan maar aan wat mannen gevraagd en uiteindelijk kwam ik echt op een prachtige plek uit. Boven mijn budget? In Europa zouden ze er om lachen 🙂

Zit nu heerlijk met een koel biertje te typen. Morgen ga ik richting Copan (Honduras). Misschien blijf ik daar een dagje. Schijnt iets met de Mayastad te zijn en wil dat natuurlijk niet overslaan.

Gr Franky

Was er om 5:15 uur uit. Beetje mijn troep bij elkaar geharkt en snel op weg.

Ging in het begin best lekker. Mijn eerste klim ging redelijk goed dacht nog ff een paar uurtje mijn tanden op elkaar en ik ben boven. Dat was een grove misrekening. Na uren was ik nog niet echt veel veder. Als uit de hemel kwam me een toektoek tegemoet, Dacht wat the fuck. Ik hem aangehouden of hij me naar boven kon brengen. Na wat onderhandelen de zooi in dat ding was best lachen. De fiets hing er half uit. Nha dat ding kwam er bijna niet tegen op.na toch zeker een halfuur a drie kwartier waren we boven. Wat was ik blij met mijn beslissing. Koud daar boven. Dacht wat schud mijn fiets toch?? Was ikzelf. Wist niet hoe snel ik mijn jasje uit de tas moest halen, Moest naderhand nog wat klimwerk verrichten en kwam voldaan in Jalapa aan.

Onderweg zie je eigenlijk het wilde westen. Hier rijden ze nog paard met een lasso en dragen gewoon een pistool of een lange machete. Sommige zijn aardig maar sommige zouden zo hun wapen kunnen trekken. Nha maar hopen dat dat niet gaat gebeuren.

Honden lopen hier ook genoeg rond. Helaas voor hun zijn ze zo uitgemergeld dat ze niet eens in staat zijn om te blaffen of te bijten. Geld ook voor paarden. Hier totaal geen respect voor de dieren.

Nou weer genoeg. Zien wat morgen me weer zal gaan brengen.

nos vemos 🙂