25-02-2011,

Hallokiedo in het verre Nederland, ti’s nu vrijdagavond en we zitten in Puyuhapi (in the middle of fckg nowhere) zijn de laatste twee dagen met Frankmans opgetrokken en morgen is het feest weer over, wij moeten weer terug naar Rio en Frankmans weer terug opt fietsje, hebben een hoop lol gehad en veel gelachen, Stefan heeft z’n fiets getuned en voor de rest moet hij op karakter maar weer verder :).
We zien hem wel weer veilig en wel terug in Nederland.

Gr. Gijs

Hey Frank,

Toen ik van Gijs je weblog doorkreeg, begon het al gelijk te kriebelen. Laat staan toen Gijs het idee op tafel gooide om je tegemoet te rijden. Het was een rally om voor ‘t donker in Cohcraine te komen, maar de route was adembenemend! Het was een aanéénschakeling van postkaarten in de avondzon! Genieten in ‘t kwadraat, maar tegelijk denkende, als Frank dit nog voor de kiezen heeft… Demolition for bike and man!
En inderdaad we hebben Frank gevonden: kopserie, ketting … en polsen aan bonken.
Wat was ie blij dat hij languit liggend en recuperende op de achterbank kon genieten van het landschap, zonder te trappen. Bij elke helling die hij niet moest nemen per fiets, ging een zucht van verluchting, bij elk dorp dat hij passeerde ging de dagteller omhoog. Beetje bij beetje kwam Frank terug op krachten, genietend van elk moment! In any way, it was a funny, relaxing time break, driving through a dream! Wel Frank, hopelijk ben je nu terug op krachten, je fiets is terug toppie … Enjoy this amazing moments on tour bike! En bovenal luister naar je lichaam… teveel est trop! Enjoy! CY!!

Greets Stefan!

Faire du stop represente indeniablement une experience riche et pleine de surprises quand il s agit de faire de belles rencontres. Quelle incroyable aventure que celle de deux voyageurs partis pour un tour du monde qui se retrouvent avec un biker fou parcourant la Patagonie! Une grande idee de la liberte en commun et une envie insatiable de depasser ses limites. Prends soin de toi Cher Franck et j espere que tu termineras ton voyage jusqu au bout avec toujours autant de plaisir et les yeux qui petillent
Un beso. Julia

Encore Une Belle rencontre sur le parcours de notre tour du monde. Alors que nous faisions du stop sur le bord de la route, une sympathieke bande de flamands s’est arretee Pour nous prendre dans leur pick up de course. Ca commence comme Une histoire belge, et ca finit en soiree bien arrosee dans un pueblo improbable au bord de la caratera austral. Quel plaisir de partager des moments de voyage avec de belles personnes. Je souhaite a notre fou roulant de finir son epopee a velo sans trouble, mais avec pleins de beaux souvenirs en tete. A bientot quelque part sur notre planete!
Jb, qui à partage avec sa Julia quelques moments de leur tour du monde avec ces joyeux lurons.

26.02.2011,
Van Frank,

Was vandaag weer een bijzondere mooie dag. Hebben in de morgen een stel opgepikt. Later bleken ze uit Frankrijk te komen. Achter in de pick-up moet het wel heel koud geweest zij maar ze lachte steeds als we omkeken.

Een paar stops verder raakten we steeds meer aan de praat en het was een prima en aardig stel. Vonden alles leuk wat we deden. Ze zijn mee geweest naar het park queulat. Met de overhangende gletsjer. Hebben in de loop van de dag weer veel gezien.

Zijn in het plaatje Puyuhuap gezamelijk eerst naar het informatie bureau gegaan. Helaas de mevrouw was op het plein met kinderen en wat muziek aan het animeren. NEE HOOR!!! Ik werd er weer uitgepikt om mee te dansen.

Was best leuk met die kinderen. Kon er natuurlijk geen reet van….. Maar ja. Shit waarom pik ze mij er dan ook nu weer uit? Stefan heeft ondertussen een hotel geregeld en we hebben daarna gezamenlijk de fiets gerepareerd. Hebben later met zijn allen nog een heerlijk wijntje gedronken en afscheid genomen. Morgen sta ik er weer alleen voor we zien dan weer wel. Weet nog niet precies wat ik ga doen wat betreft de route??  Wel heel erg jammer dat ze vertrekken.

Was super gezellig!!!! Thanks GIJS en STEFAN.!!!!

Zit nu weer onderweg heb er 40km opzitten de weg blijf maar op en neer gaan..
Zal nu weer even stil worden.. Ga naar chaiten

Gr. Frank

Grotere kaart weergeven

Vandaag een heerlijk relaxte dag gehad.

Vanmorgen moest ik er van de reisleider wel vroeg uit. Had voor ons allemaal een kamer gereserveerd… Zonder ontbijt???? Dacht ik. Maar toen ik beneden kwam zaten Gijs en Stefan aan de koffie. Dacht nou dan zal ik me wel vergist hebben. Achteraf zaten we aan de privé tafel. Wel lachen ze durfde er ons niet op aan te spreken. Omdat we hun toch niet zouden verstaan denk ik? Was met al die heuvels wel heel blij dat ik nu in de auto zat.

Gadver waar je een uur over kan doen is nu een kleine 10 min. Hebben na een lekker bakkie koffie een bezoekje aan de Glacier Eploradores gebracht. De weg er naar toe is zeer zeer slecht. Op de weg naar Coyhaique hebben we nog een paar Israëlische meisjes opgepikt die waren op doorreis. Ze komen uit het leger en gaan dan trekken. Zou het mijn dochters niet aanbevelen.

Ben er inmiddels achter dat mijn Pols een ontsteking van de zenuw uiteinde heeft. Die kerel zei einde oefening!? Die is gek! Heb een polsband en wat relax spray gekocht. We zien wel. Voor mijn fiets heb ik ook een nieuwe ketting en olie gevonden. Dus  morgen even monteren en dan moet alles weer goed zijn.

Tot……?

Frank..

17-02-2011 vanaf El Chaten,

Had me verslapen, maar goed geeft niet. Wil mijn horloge al weggooien want ik wil eigenlijk al helemaal geen rekening met de tijd meer houden! Alles opgeruimd en ingepakt en even eerst een rol wc-papier zien te scoren bij de supermarkt (mijn rol was in het toilet gevallen). De supermarkt was jammer genoeg nog dicht. Dan de bakker maar. Die had heerlijke broodjes en ik dacht, weet je wat, ik vraag hier om een rol wc-papier. Nou, je kunt wel nagaan hoe dat ging. Die meiden lagen echt in een deuk en heb uiteindelijk maar eentje voor ze getekend. En ja hoor, ze begrepen het! Kreeg er eentje mee dus kon veilig op pad. Het was een hobbelige weg maar wel heel, echt heel erg mooi.

Na 39 km kwam ik bij de ferry aan. Die ging pas om 17:30 uur terwijl ik er om 12:30 uur al was. Dus relaxen… na een tijdje raakte ik in gesprek met wat Argentijnen. Een meisje was aan het studeren voor tolk in het vertalen naar het Engels. Komt dat ff goed uit. Was super!!! Heb met hun mate gedronken, dat is een soort thee die samen met een lekkernij wordt gedronken. Je moet daar heel zacht aan sappelen en wordt meerdere malen opnieuw opgeschonken. Meestal wordt het doorgegeven het smaakt een beetje naar sterke thee. We hebben veel gelachen.. echt heel leuk.

Toen het tijd was allemaal een kus geven en hop op de ferry. Aan de andere kant van het water was het maar weer afwachten wat ik tegen zou gaan komen.

Daar aangekomen heb ik mij goed geïnformeerd (met handen en voeten) en als het goed is gaat de volgende ferry naar villa O’Higgens zaterdag. Dat komt goed uit want dan kan ik vrijdag bij Puerto Candelario Mancilla zien te komen. Kan hier niet fietsen dus zal de boel moeten duwen. Het is maar 9 km maar zal er zeker heel de dag over doen.

18-02-2011,
De morgen begon om zes uur. Had een klein stukje van de route gezien en was hier best wel een beetje bang voor. Had als ontbijt nog een heerlijke sandwich van de dag ervoor met een bakkie thee … prima.. genoeg. Ben om 7:30 uur begonnen. Moet zeggen, het is prachtig daar maar ik vind het bijna niet te doen.

In het begin trek je de schoenen nog uit en stroop je de broek op. Nou, na een paar keer uitgegleden te zijn stikt het je niets meer. Wat een modder! Je kan hier echt niet zuinig op je spullen zijn al wil je het wel. Je hoopt zo dat alles maar heel blijft. Je fiets met bepakking staat soms tot aan zijn assen in de modder en troep. Fietsen is dan ook helemaal niet mogelijk. Had alles maar aan een kant en boven op de fiets gebonden zodat ik goed kon duwen. En je bent dan ook nog eens smaller om zo gemakkelijker door de gleuven te gaan die ongeveer 40cm breed zijn en soms heel diep.

Moest nog door een waterstroom, valt potverdorie een tas van de fiets af. Dat had je moeten zien! Om hem te pakken te krijgen moest ik hier door het snel stromend water rennen. Gelukkig net op tijd, alles was een beetje nat. Naja, na veel geworstel kwam ik aan de Chileense kant. Daar is het een stuk beter. Kon dan ook na een tijdje mijn tassen weer normaal aan de fiets hangen. Wel een heel gehobbel maar het gaat. Later krijg je een afdaling die je echt stapvoets moet nemen. Levensgevaarlijk zeg ik je! Kwam uiteindelijk om 12:30 uur bij de douane.

Was helemaal kapot. Denk als je hem vanuit het noorden neemt dat je het in het begin ook niet makkelijk hebt. Maar op het zwaarste punt daal je dan af. Het is, als je vanuit het noorden komt, ook mogelijk om paarden je bagage te laten vervoeren… Altijd DOEN!!.  Sta nu op een mooie plek en kijk over de Lago O’Higgins. Prachtig, een beetje lichtblauw water. De boot komt morgen. Eerst om 11:30 voor een tocht naar de gletsjer. En dan komt hij terug om van Puerto Candelario Mancilla naar villa O’Higgins te varen.

Hoop dat allemaal mee te maken. Wil nu wel weer gewoon verder fietsen.

19-02-2011,

‘s Morgens werd ik gewekt door een heerlijk zonnetje. Kon er slecht uit en mijn rechter pols was twee keer zo dik als de linker. Als ik mijn hand op en neer haal is het net het geluid van een krakende deur. Natuurlijk door al het schokken en dat gesjouw flink overbelast. Zag gelukkig op tijd dat mijn band lek was. Had nog tijd, dus die eerst maar even gemaakt. Zag de ferry al van ver als een puntje aankomen en het was voor mij tijd om naar beneden te gaan en rustig af wachten. 11:30 uur; eerst maar even aan de kapitein gevraagd of ik in dollars kon betalen.Zo’n dag duurt zo wel vreselijk lang.

Die gletsjer was oké. Maar dan krijg je het stuk nog naar Villa O’ Higgens. Was daar pas om 21:00 uur. Dacht Jezus hoe moet dit nu weer. Moet nog 7 km fietsen en dan een supermarkt zoeken en een slaapplaats.

Je zult het niet geloven. Maar ondanks dat het donker was in Villa O’Higgens in een half uur had ik alles geregeld. Was een superverblijf, gezellig en ik had een leuk slaapmaatje. We hebben nog wat zitten kletsen.

…………………………………………….

20-11-2011,
‘s Morgens daar een goed ontbijt gehad. Kon bij hem ook wat brood kopen, was op. 10:00uur op pad.

Na een uur begonnen de bergen al. Het was vreselijk warm, en dan valt het niet mee om z’n berg met een flink stijgingspercentage op te komen. Je schuift dan regelmatig in de kant. En als je gaat zweten, beginnen die horzels je lekker te steken. Wat een klote beesten zijn dat. Had vandaag echt niet mijn dag. Was een beetje misselijk en mijn spieren wilden ook niet echt. Mijn pols moest ik in zwachtelen. Iedere schok was een hel. Moet zeggen met zo’n ondersteuning gaat het allemaal wel.

Had gehoopt vandaag in Rio Bravo te komen, helaas ik had rond 18:30uur pas 74 km op te teller zitten maar was er mee klaar. Dik 8 uur fietsen op een dag is eigenlijk wel genoeg. Sta nu met mijn tentje aan de Rio Arco.

………………………………………………………………………………………………………………………………………
21-02-2011,
Was om 6:30 uur wakker en ben er maar uitgegaan. Had het idee dat ik de ferry van 11:00 uur toch niet zou gaan halen. Moest namelijk nog iets van 30 km en dat lijkt niet veel maar hier kun je er makkelijk een uurtje of 4 over doen.

Na wat klimwerk met levensgevaarlijke afdalingen waarbij je hem echt niet harder dan 20 á 25 km durft te laten gaan. Das dus heel de tijd vol in de remmen. Later werd de weg redelijk vlak en goed te fietsen. Dacht, laat ik maar eens wat gas gaan geven. Zag op een gegeven moment dat Rio Bravo nog maar 7 km was. Dat moest te doen zijn. Was mooi op tijd. Kreeg een mooi plekje op de ferry. Zag een defender de boot op rijden. Later heb ik die man aangesproken.

Gelukkig sprak hij Engels. En hij heeft me aangeven waar het mooi is en waar ik zeker langs moest fietsen. Heeft me geadviseerd de laatste 800 km zeker niet te gaan fietsen. Is niets te zien en is heel erg saai. Zal er nog eens een paar nachtjes over slapen. Misschien is het allemaal een beetje te hoog gegrepen wat ik wil. De meesten die ik spreek komen niet verder dan rond de 50 km per dag. Begrijp dat wel. Ik fiets van ‘s morgens tot ‘s avonds en kom ook maar aan 75 km. Ben dan ook doodmoe en ik begin al behoorlijk mager te worden. Het is ook heel de dag op rantsoen. Das echt klote, er is hier helemaal niets te krijgen. Morgen moet ik Cochrane halen. Mijn eten is op en ik wil weer een bed voelen.

22-02-2011,
Vandaag was heel veel regen. Shit om zo op te moeten staan. Maar goed we hebben dan geen stof en de lucht is vol zuurstof. Dus gaan met die banaan! Wilde graag Cochrane bereiken. Je weet nooit van te voren of je het gaat halen al is het maar 70km. Kwam onderweg nog een Chileen tegen die gelukkig kon zeggen dat ik daar met gemak zou gaan komen. Morgen komen Gijs en Stevan op bezoek.

Denk dat ik een stukje met hun mee ga rijden. Ben dat geklapper even zat. Je moet of je mond open houden of stevig dicht anders klapperen je tanden er uit hahahahaha.

Naja morgen zien we wel verder.

Frank.

Grotere kaart weergeven

Hallo hallo…….
Even het belangrijkste. Ik leef nog.
Ti’s heel moeilijk om ergens contact te krijgen.
Dit is ook al moeilijk omdat internet heel traag is en de rooksignalen door de harde wind niet altijd even duidelijk over komen.

Ben nu in villa O’higgins en ga morgen naar Rio bravo.
En hoop dat ik over een paar dagen weer gewoon gsm verbinding heb!!

Heb verder weinig problemen.

Tot snel…

Frank..

13-02-2011  Tapi aike (112km)

Vandaag weer vroeg op. Denk dat ik vannacht flink gesnurkt heb want hoorde zo nu en dan een flinke bonk. Op mijn kamer lag ook een Israëliet. Heb blijkt zo te zijn dat de jongens 3 jaar en de meisje 2 jaar moeten dienen. En de meesten gaan daarna een reis van een jaar ergens naar toe maken. Je komt ze ook overal tegen. Eerst even gedoucht, ontbeten en afscheid genomen van mijn Italiaanse vrienden die ik nu zeker niet meer tegen ga komen. Die stoppen er mee bij El Calafate en vliegen van daaruit naar huis. Heb vandaag weer een heel zware dag gehad.

In Puerto Natales waren wat wegen opgebroken en dat gaat niet zoals bij ons. Sluiten gewoon de weg af zoek het verder maar uit. Naar veel zoeken heb ik eigenlijk nog niet de weg gevonden die ik wilde gaan. Maar alla ben via de 40 omhoog gereden en er toch nog 112km uit kunnen persen. Omgeving was heel mooi en koud.
Slaap nu achter en politie bureau. Morgen zal een hele zware dag worden. Denk dat ik niet veel kilometers ga maken.

14-02-2011 (65km)

Vandaag was de zwaarste dag uit mijn fietsleven. In het begin veel regen. En dan is het geen pretje om je tentje af te breken. Gelukkig heb ik al wat ervaring in de bergen en de Ardennen opgedaan. Maar alla. Opweg en dat is dan nog te doen met een windje in de zij. Later klaarde het op en kon ik wat regenkledding uittrekken.

Maar de weg 40 werd echt bar en boos. Keien en niets dan keien. De markt in Geertruidenberg is er een aaltje bij wat zeg ik gewoon weg fluweel!!!. Ik zou er over moeten nadenken om hier met de defender over heen te gaan. Vreselijk je blijft maar stuiteren en je maakt je zorgen over je materiaal en over jezelf. Voelde mijn rug al een tijdje en dit zou er zeker geen goed aan doen. De weg werd zo slecht dat ik het achterspatbord moest demonteren. Het voorste ging nog wel. Maar uiteindelijk heb ik maar een stuk aan de voorkant af gesneden, dat liep steeds vast.

Die klei word overigens net beton als het droog word. Midden op de weg lag nog een schaap (dat al flink was aangebeten door een of ander beest) dood te gaan. Je zou hem dan graag uit zijn leiden willen verlossen. Zou alleen niet weten hoe? Uhh de weg…in het beging van de weg ging het het nog wel. Maar zoetjes aan werd hij zompig. Je weet gewoon niet meer waar je moet gaan rijden.

Overal zak je weg. Dacht je gaat me er niet onder krijgen. Het is wat het is. En er komt altijd een eind aan iedere weg. Morgen weer tegen de wind in naar Charles fuhr. Daar wil ik een hotel scoren.

15-02-2011 (126km)

De morgen begon weer om 7 uur. Had eigenlijk niets eten. Dus kon net zo goed gelijk vertrekken. Dacht kijk onderweg wel. Nou dat kan je hier echt wel vergeten. Echt helemaal niets de woestijn is er niets bij. Ben eerst maar weer gaan ploeteren tegen de wind in. Ohhhh die is hier zo fucking hard. Soms zie je op je teller 6km/h staan en dan begint het in je hoofd te malen. Dit gaat niet goed komen. Mijn benen deden nog flink zeer van de vorige dag. Dus dat wordt afzien. De uren kruipen voorbij net zoals de kilometers. Om gek van te worden. Zal ‘t maar zeggen later in de middag moest ik weer een klim maken. En dacht ga mijn duim opsteken. Dit is nou niet echt genieten. Wil best bikkelen maar dan moet er wel eten in. Had niets. Ja zo’n leverpastei worstje. Heb dat maar op met een paar koekjes.. Je hebt bijna alles over voor een biertje …. En dan denk je zat ik maar bij “huis ten bos” lekker aan een koud biertje. Alles speelt door je hoofd. Kwam op een geven moment een stel met kind tegen op de fiets. Ze kwamen van het noorden. Even deze route is prima maar DOE HEM NIET VANUIT HET ZUIDEN!! Niet te doen!!!.

Heb er even een praatje mee gemaakt. Ze waren al een jaar onderweg. En wilde me wel eten geven. Dat heb ik geweigerd. Ik wist wat ze nog door moeste maken met een kind en dan moet je er níet aan denken dat ze zonder eten komen te zitten. Nee dit moet ik zelf oplossen. Had nog een zakje zuurtje. Ben daar maar aan begonnen. Met wat water..mmmm best oké. Godver water..water??? Tja mijn water was ook al weer op. Heeft totaal geen zin om je fles op te houden. Ze toeteren vriendelijk maar rijden lekker door. Je voelt je dan weer heel klein!!!! En het is gelijk weer een les. Dacht als ik weer in Nederland ben stop ik als iemand hulp nodig heeft. Deze reis heeft me al veel geleerd. Ook al duurt hij pas 11 dagen. Je gaat de kleine dingen weer heel erg waarderen.

Na al door ploeterend kwam ik (126 km en 13 uur verder) me toch bij een hotel/camping. Echt in de middel of no ware. Leek wel de hemel op aarde. Dacht maakt niet uit wat het kost ik neem een bed. En ga hier zuipen en vreten hahaha. Zit nu aan een biertje wat ze eerst nog ergens vandaan moeste halen en hoop nog een wijntje te scoren. Ben dadelijk vast lam. Na genoeg … smakelijk.
Ohh morgen probeer ik de bus te krijgen naar El Chalten. De gast heer doet zijn best. Het stukje langs Lago Viedma schijnt vreselijk te zijn. Heb daar nu even helemaal geen zin meer in. Wil onderhand wel eens lekker fietsen en genieten van de natuur.!!!

16-02-2011 (on tour met de bus)

Viel niet mee om wifi te vinden.. Deze is ook heel langzaam. Maar alla. Heb vanmorgen de bus genomen. Prachtig zoals dat gaat. Een beetje handjeklap met de chauffeur. Was 80 pesos (€15) en heeft me mooi naar El Chatan gebracht. Was er even helemaal mee klaar. Ontmoette nog iemand die ook uit het zuiden kwam, die deed het relax. Die had over dit stuk een maand en ik in 11 dagen 🙂 Heb er nu 1030km opzitten. Mooi plekje hier. Schijnt een plaatsje te zijn waar je als klimmer zeker geweest moet zijn!? Je ziet hier klimmers van over heel de wereld phoephoe. Morgen op naar Laguna del desierto. Die boot vaart iedere dag. De tweede naar O Higgins drie keer in de week. Hoop dat ik geluk heb. Moet nog even kijken waar ik de info kan krijgen. Anders rust. Ti’s dan weer heel moeilijk.

Jullie horen snel van mij (hoop ik)

Frank…..

Tapi aike

Grotere kaart weergeven