Zoals jullie allemaal hebben kunnen lezen is het gewoon niet verstandig om op dit moment de bergen in te gaan. Zeker zes doden bij een lawine die plaats vond op de Mont Maudit.
En dat is nou precies waar we langs moeten. We hebben dan ook besloten om het te laten gaan en in het begin van september terug te keren. We wachten dan hier het weer af en gaan dan proberen in een ruk daar naar toe te rijden en misschien na een dagje rust gelijk een poging te doen. Heb dit ook nog nooit gedaan. Hoop dat de hoogteziekte ons niet gaat nekken. Kortom. Het verhaal is nog niet te einde.

Tot in september.

Gr Frank

We zijn om 14:30 naar de lift gelopen.. Daar kaartjes gekocht en een beetje rond gekeken.

Er was bijna niemand bij de lift. Tenminste geen klimmers (dat is al K*@#).

Gelukkig kwamen er twee Franse klimmers naar beneden. Aan hun gevraagd hoe het er boven uit zag en of dat er mensen in de hut waren?

Nou volgens hun zag het er boven om te beginnen niet best uit en was niemand in de hut aanwezig. Dit stond mij echt niet aan. Maatje vroeg kunnen we dan niet eerst even een biertje drinken. Gelukkig zaten daar weer dezelfde gasten (volgens mij met veel ervaring aan hun kleding te zien). Ze vertelde ook nog dat ze drie man de Mont Blanc du Tacul hadden zien beklimmen. Deze kwamen halverwege weer terug. Dit was voor mij genoeg info. Heb daar al een keer meer gezeten dat ik om vijf uur in een sneeuwstorm terug de graat op moest. Dit wil ik niet nog een keertje. En heeft ons doen besluiten niet eigenwijs door te drukken. Toen we terug naar de lift liepen zagen we nog een groep van vijf Engelse met een “gids” die alles nieuw aan had… vreemd????. Vroeg nog aan hem of hij dat wel ging redden. Was zeer arrogant en zij niet veel.

Nu ik dit zit te tikken is het zwaar bewolk en vallen er al wat regendruppels (20 uur).

Vind het zeker jammer. Had het graag gedaan. Gelukkig net zoals bij de Matterhorn zijn zulke beslissingen vaak de beste en leef je langer.

Morgen gaan we wel de Mont Blanc du Tacul proberen. Hoop het ijzeren kruis weer te zien.

Groetjes,

Frank

Le Tour 16-06-2013

Rond 13 uur richting Le Tour vertrokken. Was goed weer. Eigenlijk een beetje te warm voor het goed zijn. Eerst even een ticket gekocht voor de lift en met goede moed omhoog. Heerlijk om daar in de lucht te zweven. Wat als eerste opvalt is de serene stilte. Het landschap zag er heel anders uit dan ik gewend was.

Veel meer sneeuw dan in het najaar. Uit de lift wilde ik het pad volgen dat ik al twee keer op en neer heb gevolgd (ongeveer 600m hoogte).Na een paar kilometer was het pad met een flinke rug besneeuwt. Wilde even kijken wat er aan de andere kant van deze rug te zien was. Fout heel erg FOUT!!!! Gelukkig zat mijn maatje nog niet aan mij vast. Wat er precies gebeurde weet ik niet, maar ik schoof ineens naar beneden. Al de dingen die ik heb gelezen en ooit door de gids zijn ingeprent kon ik helaas niet tot uitvoer brengen. Ik wist wat ik zeker niet moest doen. Zoals met je stijgijzers remmen en je pikkel niet los laten maar gecontroleerd vast houden. Misschien had ik dit eerst eens moeten oefenen!!! Het is echt seconde werk. Mee dat je valt moet je je pikkel in sneeuw/ijs drukken. Van alles kwam niets terecht. Ik buitelde en rolde zeker 100 meter naar beneden. Er flitste wel door mij heen dat ik niet op mijn pikkel moest vallen daar deze anders dwars door mijn borst zou prikken. Gelukkig lag ik zonder iets te mankeren stil. Mijn duim opgestoken. Maatje geïnstrueerd hoe hij het beste ook maar naar benden kon komen. Voor de rest van de route zijn we voorzichtig te werk gegaan en kwamen we rond 18 uur bij de Hut aan. Ik ben gelijk een gat in de sneeuw gaan graven om de nacht door te brengen. Daarna een biertje en wat eten. Ohh wat smaakt dat lekker!!

Aiguilles de Tour 17-06-2013 4:20 uur.

Heerlijk vroeg op pad.. Echt een prachtig landschap. Na flink wat uren geklommen te hebben zag mijn maatje het even niet meer zitten. Ik was echt bang dat hij op wilde geven. Jezus wat een bikkel is dat!!! Toen hij eenmaal de top zag was hij niet meer te stuiten.

Rots klimmen ligt hem heel goed. We moesten vaak wachten op voorgangers. Op de top hebben we elkaar gefeliciteerd.. SUPER!!

Afdalen is niets voor mij. Heb daar een flinke hekel aan. Bij de hut is mijn maatje tot zichzelf gekomen en heb ik de tent afgebroken. Na beraad hebben we besloten om via een graad die ooit door de gletsjer is opgedrukt naar beneden te gaan. Het eerste stuk ging lekker door de sneeuw. Daarna moesten we lopen pfff er kwam geen eind aan. Moesten ook nog over een zeer stijl stukje ijs. Ik heb de eerste poging gedaan maar aan de overkant van het ijs ben ik nog een stukje naar beneden gegleden. Heb mijn maatje geadviseerd om zijn stijgijzers aan te doen. Veel te gevaarlijk wat ik had gedaan. Met hem ging het super.

Ik moet veel en veel voorzichtiger worden.

Beneden in het dorpje hebben we flink geproost. Maatje liet wel doorschemeren dat hij nu geen andere berg meer wilde dan de Mont Blanc. Te vermoeiend hahaha.

[youtuber youtube=’http://www.youtube.com/watch?v=UT6y-3shhbM&feature=youtu.be’]