14/15-10-2024

Om van Armenië terug naar Turkije te reizen, moesten we eerst helemaal door Georgië, wat betekende: twee grensovergangen op één dag! De overgang van Armenië naar Georgië ging vlot, maar die van Georgië naar Turkije was wat rommelig. Wat een chaos daar, maar hé, uiteindelijk stonden we weer op Turkse grond! Ons doel was Arpaçay, en rond 17:00 uur kwamen we daar aan.

De volgende dag stond een flinke rit van 428 km naar Tavan op de planning. Dat klinkt misschien als een hoop, maar er waren niet veel hotels onderweg en we hoopten op wat warmer weer. Gelukkig was de rit absoluut geen straf!

Het landschap was adembenemend, op sommige momenten werd het zelfs stil van al die schoonheid.

Het hotel waar we nu verblijven is helemaal prima, alleen jammer dat ik een beetje snipverkouden ben.

16-10-2024 Vertrek uit Tatvan

Wat een nacht! Ik heb nauwelijks geslapen door die verkoudheid, maar ach, we gaan gewoon door. Ons kamertje was wel erg knus en de douche bijna nog knusser, haha! Maar na een verfrissende douche konden we er weer tegenaan.

Na zo’n 130 kilometer was het tijd voor een pauze, want ik voelde me zó moe dat ik bijna achter het stuur in slaap viel. Gelukkig hebben we even gestopt voor een colaatje en een kopje çay (thee). Ralph kon het natuurlijk niet laten en moest nog even met de kleine op de foto bij de drogende tabaksplanten.

Een uurtje later kwamen we aan in Diyarbakir. Het hotel is niet spectaculair, maar wel prima en het belangrijkste: de motoren staan veilig binnen. We hebben heerlijk gegeten bij Kahvalti & Café,

waar een bandje aan het spelen was. Ralph vond meteen een klik met de muzikanten en moest natuurlijk vol trots het optreden van Fabienne laten zien. Ze vonden het geweldig!

En nu… tijd om lekker in bed te kruipen en hopelijk wat beter te slapen vannacht!

18-10-2024 Nemrut Dagi,

De rit naar Nemrut Dagi (zo’n 200 km) was prachtig, vooral het laatste stuk dwars door de bergen. Toen we bij ons hotel aankwamen, dat op 2000 meter hoogte lag, voelde je meteen de temperatuur dalen – zo’n 3 graden met een flinke wind erbij. Dus snel de spullen van de motor gepakt en naar binnen gevlucht.

Naast het hotel was een klein gebouwtje waar je een kaartje kon kopen voor de wandeling naar de kolossale stenen beelden van koning Antiochus en diverse goden uit de Griekse, Armeense en Perzische mythologie, zoals Zeus, Tyche en Mithras.

De wandeling is 2,5 km lang met een stevige klim. Na wat overleg besloten we die de volgende ochtend te doen – om 5 uur, jawel! Dus na de wekker van 4:30 uur zijn we in het donker naar boven gewandeld. Brrr, wat was het koud en winderig! We waren veel te vroeg, maar konden alvast wat foto’s maken. Gelukkig vonden we een beschut plekje uit de wind.

Nog geen kwartier later kwam er een groep van zeker 100 Japanners omhoog, veel te licht gekleed. Iedereen stond te rillen van de kou – dat was wel grappig om te zien. Toen begon het lange wachten op de zonsopgang… wat duurde dat lang!

We besloten om de foto’s op de terugweg wel te maken. Eenmaal beneden waren we blij dat we lekker een warm kopje thee konden bestellen. Maar al met al, het was absoluut de moeite waard!

 

19-10-2024 Cappadocië

De rit ernaartoe was vrij saai, op één leuke tussenstop na bij een motorzaak die toevallig bijna recht voor ons lag. We werden hartelijk ontvangen door de eigenaar met een kopje çay.

 

Voor motorrijders die door Turkije trekken, lijkt me dit een prima plek om even aan te kloppen bij problemen. We hebben wat avonturen uitgewisseld en zijn daarna weer verder gegaan.

In Cappadocië hadden we een fijn hotelletje, heel dicht bij het spektakel. En met spektakel bedoel ik écht een toeristische trekpleister: paarden, quads, landrovers, cabrio’s en natuurlijk de beroemde luchtballonnen. Het is indrukwekkend, maar tegelijkertijd ook wel een beetje veel van het goede. Na wat rondgekeken te hebben,

 

besloten we lekker te gaan eten. We zouden korting krijgen, omdat de compagnon van de motorzaak een restaurant daar had, maar uiteindelijk leverde dat alleen een gratis toetje op. Hahaha!

De volgende ochtend vroeg uit de veren om 6:30 uur voor de luchtballonnen. Wij hebben het ballonvaren overgeslagen, want €300 per persoon vonden we toch iets te gortig. Maar als je ziet hoeveel ballonnen er rondvaren en dat elk mandje 12 mensen meeneemt, begrijp je wel dat ze hier flink wat verdienen. Na een uurtje zijn alle ballonnen weer geland.

Nog snel een ontbijtje en dan op naar het westen!

 

 

24-10-2024 Yenifoça

Vanmorgen na een heerlijke nacht en een perfect ontbijtje vertrokken. Ralph wilde graag eerst naar een dorpje om wat historische ruïnes te bekijken. Eenmaal daar aangekomen, bleek het weer een typische toeristische trekpleister te zijn. Ik ben sowieso geen fan van drukte en ben niet echt een cultuursnuiver. En als je dan ook nog eens €50 moet betalen, dan ben ik snel vertrokken. Gelukkig had Ralph er ook weinig zin in.

Dus op weg verder! De wegen hier zijn echt glad en soms gevaarlijk. Op een rotonde gleed mijn achterwiel bijna weg. Toen ik het Ralph vertelde, bleek dat hij precies hetzelfde had meegemaakt. En dan die diepe spoorvorming in de wegen, het lijken wel loopgraven! Het verkeer is ook een verhaal apart.

De Turken rijden als gekken, slingeren van baan naar baan en komen met een rotvaart aanrijden. Iemand had Ralph al gewaarschuwd dat Turkije hoog scoort op de lijst van verkeersongevallen.

Gelukkig, over anderhalve dag zijn we in Griekenland!