02-10-2024

Van Erzurum naar Batoemi (Georgië)

In Erzurum verbleven we op 2500 meter hoogte in een prachtig luxe hotel voor slechts €17 per persoon, ontbijt inbegrepen! We wisten al dat het een regenachtige dag zou worden, dus we maakten ons klaar: handkappen op het stuur en regenpak aan. Gelukkig konden we nog droog de motor bepakken voordat de regen begon.

Na een kwartiertje rijden voelde ik de eerste druppels, maar het schitterende landschap om ons heen maakte dat ik me daar niet al te veel van aantrok. De kou viel trouwens ook best mee. Terwijl we verder reden, bedacht ik hoe ik mijn zelfgemaakte handkappen kon verbeteren – er moest eigenlijk een stevige draad in. En toen, bij de eerste stop, vond ik precies wat ik nodig had! Kniptang erbij en een stukje draad van een omheining afgeknipt. Samen met Ralph de draad in de zoom geschoven – een wereld van verschil!

De route voerde ons door een adembenemend bergachtig gebied, langs een stuwmeer en door eindeloos veel tunnels. Toen we de grens naderden, zagen we kilometerslange rijen vrachtwagens. Wat een gedoe voor die chauffeurs! Gelukkig ging onze grensovergang naar Georgië vlot, nog een verzekering kopen en koers richting Batoemi. Wat een drukte daar! Maar met de motor konden we overal lekker tussendoor manoeuvreren, wat ons zeker uren bespaard heeft.

Het eerste hotel waar we aanklopten, bleef helaas gesloten. Maar Ralph had op een hotelsite een leuk appartementje gevonden, en daar zitten we nu helemaal prima. ‘s Avonds werden we zelfs uitgenodigd om mee te eten – kip met Batoemi bier, heerlijk! Morgen nemen we een rustdag en gaan we de beroemde beelden van Ali & Nino bewonderen.

Zo, dat wordt een mooie dag morgen!

 

 

Batumi, 03-10-2014

Vandaag begon heerlijk met een verfrissende douche en rond 10 uur waren we op weg naar de kust, op zoek naar de indrukwekkende beelden van Ali en Nino. Dit is een prachtig 8 meter hoog liefdesmonument dat de liefde uitbeeldt tussen de helden uit de roman van Kurban Said: de Azerbeidzjaanse aristocraat Ali en de Georgische prinses Nino.

De route ernaartoe leidde ons langs de: kade vande haven, wat een ontzettend fijne wandeling was. Natuurlijk hebben we onderweg wat foto’s gemaakt! Ralph, die nog nooit met zijn voeten in de Zwarte Zee had gestaan, moest natuurlijk zijn schoenen uit. Het was hilarisch om hem te zien stuntelen over de kiezels!.

.

Batumi heeft verder ontzettend veel charmante straatjes en prachtige gebouwen. Overal kun je gezellig wat eten of drinken. We besloten de dag af te sluiten met een ritje in de kabelbaan, die ons een schitterend uitzicht over de stad gaf.

Voor het avondeten hadden we nog niets gepland, tot we langs een soort Italiaans restaurant kwamen. Later bleek dat de eigenaar eigenlijk uit Praag kwam en de zaak pas vier maanden geleden was begonnen. Het was gezellig druk, en er zat zelfs een Rus die een beetje Nederlands sprak.

We hebben de avond afgesloten met een heerlijke limoncello. Al met al weer een ontzettend leuke dag! /

04-10-2014 Vertrek uit Batumi

Voordat we vertrokken, kregen we nog een heerlijk kopje koffie van de bewaker – wat een fijne start van de dag! We hadden er helemaal zin in. Gelukkig was het verlaten van Batumi een stuk makkelijker dan binnenkomen, want wat een rij stilstaande auto’s kwamen we weer tegen. Je moet er toch niet aan denken dat je daar elke dag in vastzit!

Zodra we wat verder weg waren, werd het lekker rustig en konden we weer genieten van de prachtige natuur om ons heen. Na ongeveer 80 km hebben we even een pauze ingelast om een reep te eten en de camera te monteren, aangezien de weg flink omhoog zou gaan. Oeps, ik was alleen iets vergeten bij het monteren… dom, maar ach, alles is te koop!

De weg omhoog was prachtig, met hier en daar wat koeien die ons pad kruisten. Alles verliep verder soepel en we slingerden ons een weg omhoog. Het laatste stuk hebben we eerst even verkend, je weet maar nooit. De motoren wegen immers zo’n 300 kg (240 kg plus bagage) en dan kom ik er zelf nog bij met mijn 60 kg!’😏

Het hotel waar we aankwamen was echt geweldig! Geen enkel minpuntje te vinden..

De eigenaar was een vriendelijke Duitser en er werkte een supergoed georganiseerde studente. ’s Avonds hebben we heerlijk gegeten en gezellig gekletst met een Armeense vrouw die in Noorwegen woont. Ze gaf ons nog wat handige tips en vertelde dat de grens met Turkije helaas gesloten was. Jammer genoeg moeten we nu bij het verlaten van Armenië weer terug via Georgië.

Al met al, een dag vol avontuur en leuke ontmoetingen!

 

 

Uplistsikhe 06-10-2024

Wat een heerlijk verblijf hadden we in Gori! Een ruime kamer, fijne douche én we mochten de motoren binnen zetten—fantastisch! Nadat we ons hadden geïnstalleerd, zijn we naar het Stalin museum gegaan. Het leek alsof er sinds Stalins tijd niks veranderd was. Alles oogde oud en stoffig, en dan die gidsen… een paar vrouwen die nooit lachen. Na een halfuurtje hadden we het wel gezien.

We zijn lekker gaan eten, maar een tafeltje verder zat een Chinees stel te rochelen. Tja, je vraagt je af: moet dat nou? Maar goed, toen we teruggingen naar het hotel, wie zat daar weer? Juist, de Chinezen. De volgende ochtend hetzelfde verhaal: volproppen tijdens het ontbijt—niet echt een smakelijk gezicht.

We besloten de motoren in te laden en vertrokken naar de grotwoningen. Gelukkig waren we vroeg, dus we konden nog wat foto’s en video’s maken voordat de bussen vol toeristen, vooral Chinezen, arriveerden. Natuurlijk hebben zij ook het recht daar te zijn, maar het zijn er gewoon zoveel!

Daarna reden we door naar Tbilisi. Eenmaal aangekomen bij ons appartement was er niemand te bekennen. Bij de tweede poging ook niet, maar bij de derde hadden we eindelijk geluk. Het was een leuk kamertje, klein maar prima voor ons. Beneden op het plein was er van alles te doen. Na wat winkelen voelde ik me weer helemaal up-to-date met mijn spulletjes.

De volgende dag hebben we een lange wandeling gemaakt op zoek naar een nieuwe buitenband voor Ralph, maar helaas zonder succes. De enige optie was om de dag erna nog langs een andere motorzaak te gaan.

’s Avonds genoten we van een heerlijke Thaise maaltijd met een drankje. Al met al, het was weer fijn vertoeven in Tbilisi!

Grotwoningen

27-09-2024 Turkije

De camping Yug was helaas niet om over naar huis te schrijven, en we hebben er ook nog €20 per persoon voor neergeteld. Gelukkig maakte ‘s morgens de prachtige route door het natuurgebied naar de grens een hoop goed! De weg was wel spannend met flinke bochten en gaten zo groot als drie ballen, dus het was even goed opletten. De grensovergang ging verrassend soepel; binnen zo’n drie kwartier stonden we alweer aan de andere kant. Na een korte pauze gingen we vol goede moed op zoek naar onze eerste camping in Turkije.

Nou, dat werd een avontuur op zich! Alles wat ook maar in de buurt kwam van een camping was dicht. Na wat navraag bleek dat we eigenlijk overal langs de kust mochten staan. Prima, eerst maar even wat eten halen en dan een mooi plekje zoeken. Het koken bleek nog wel een uitdaging,

mede dankzij de zwerfhonden die nogal opdringerig waren. Maar uiteindelijk is alles gelukt! Laten we hopen dat we morgen nog steeds alles bij elkaar hebben.😃

28-09-2024

Gisteravond zijn we lekker vroeg naar bed gegaan. Ralph heeft nog snel even een soort afscheiding gemaakt, zodat we wat meer privacy hadden voor de rest van de nacht. Er reden namelijk flink wat auto’s langs met knallende muziek. Begrijpelijk ook wel, want er is voor de jongeren hier verder niet zoveel te doen. Na een paar keer wakker te zijn geworden, heb ik toch best goed geslapen. ’s Ochtends was alles weer klam van de dauw, maar dat begint al een beetje normaal te worden.

We hebben snel een hapje gegeten bij een lokaal tentje en zijn toen op de motor richting Istanboel vertrokken. We hoopten de stad te kunnen vermijden… maar helaas, Ralph zijn navigatie raakte compleet de weg kwijt. Na een paar verkeerde afslagen besloten we de TomTom te volgen.
Dat ging prima, totdat we ineens voor een pont stonden. Ach ja, waarom niet? We vonden het eigenlijk hartstikke leuk! Hebben wat filmpjes en foto’s gemaakt terwijl we de oversteek maakten.

Het verkeer in Istanboel was wel een gekkenhuis; het lijkt wel alsof de Turken een ‘dollemansknop’ in hun auto hebben. Niet normaal hoe die rijden! Met de motor “mochten” we gewoon over de vluchtstrook, anders hadden we er nooit doorheen gekomen. Eenmaal uit de stad werd de weg wel wat saai, tot we bij de camping aankwamen.

29/30-09-2024

Vandaag op tijd vertrokken van de Poyrazlar Caravan Camping. Wat een rumoerige plek! We hadden een piepklein plekje voor €25 – niet bepaald een aanrader. Toen we de weerberichten checkten en zagen dat er regen op komst was, leek een hotel ons een goed idee. Dus dachten we snel even op Booking.com te kijken, maar nee hoor, dat kan niet meer in Turkije. Ze hebben daar een boete van €100.000 gekregen voor oneerlijke concurrentie. Dan maar via Agoda geboekt, voor €50 – dat kon nog net!

De weg erheen, over de D100/E80, was saai en druk. Maar het hotel zelf was prima, met superlieve mensen. En tot onze vreugde: er waren zelfs biertjes!

We hebben onze tentjes nog even opgezet om ze te laten drogen.

Voor de volgende dag besloten we even niets te boeken, maar alvast wat opties opgezocht.

We gingen weer de D100 op, en gelukkig werd het landschap steeds mooier. Hoe verder we oostwaarts reden, hoe rustiger de weg. In deze hitte van 35°C hebben we afgesproken om elk uur (of na 100 km) even te stoppen. We zijn nu aangekomen in Susehri, een leuk plaatsje waar het hotel maar €32 kostte – helemaal ons ding.

Daarna ben ik nog snel naar de kapper gegaan. Hij leek me eerst bijna te willen verzuipen

tijdens het wassen en stelde daarna voor om me te harsen! Nou, dat ging me toch iets te ver, haha! Maar na drie kwartier was ik fris geknipt, en dat voor slechts €5. Daarna nog lekker gegeten en zo zit de dag er weer op.

Kortom, alles gaat prima! Helaas gaat Bakoe niet lukken, de grens van Azerbeidzjan blijft dicht tot januari. Maar ach, wat niet kan, kan niet. Dan maar heerlijk verder naar Armenië!

 

20-09-24

Vandaag reden we Slowakije binnen, en wat ik tot nu toe heb gezien, is veelbelovend! Het plan was om eerst een uitkijktoren te bezoeken. Daar aangekomen bleek het een flinke toeristische trekpleister te zijn. Na elkaar aangekeken te hebben, zijn we snel omgedraaid. Dus hup, door naar het kasteel! Dat stond boven op een berg – lekker dramatisch – en ja, best indrukwekkend.

Na de hele dag onderweg te zijn geweest, werd het tijd om een camping te vinden. Eerst snel nog wat boodschappen gedaan zodat we de rest van de avond lekker lui konden zijn. Maar ja hoor, natuurlijk was de camping dicht. Maar uit ervaring weet ik dat er dan altijd iets beters komt. En inderdaad: we hebben een fijne plek gevonden.

Klein detail, het is hier om 8 uur ’s avonds al koud genoeg om een ijsbeer jaloers te maken, dus tijd om de slaapzak in te duiken. Even lekker lezen en wegdromen – hopelijk ergens warm!

22-09-2023

We zijn inmiddels door Slowakije en Hongarije getrokken en aangekomen op een superleuke camping genaamd “De Oude Wilg” in het hart van Roemenië. De reis hiernaartoe verliep eigenlijk prima, al hadden we gisteren een camping waar de modder bijna de hoofdact was en het sanitair niet echt om over naar huis te schrijven. Maar goed, dat hoort er ook bij, toch?

 

Morgen staat de beroemde TransAlpina-bergpas op het programma. Iedereen zegt dat je die absoluut niet mag missen, dus ik ben heel benieuwd!Mmmm

23-09-2024  Roemenië

Vandaag stond een bijzonder hoogtepunt op de planning: we zouden de beroemde “Transfăgărășan” rijden, ook wel bekend als de koningsrit van de Roemeense wegen (vooral bekent onder motorrijders). Wat een ervaring! Prachtige bochten, adembenemende uitzichten – deze rit mag zeker niet ontbreken op je lijstje.

Tijdens de klim naar boven hebben we regelmatig gestopt voor wat foto’s.

Helemaal boven was het ons iets te toeristisch, dus we zijn maar snel doorgereden. De afdaling was heerlijk rustig, met amper verkeer dat ons in de weg zat. En net als je denkt dat het niet beter kan, gaat de weg weer omhoog!

 

 

 

Onderweg zag ik een bord dat waarschuwde dat het voederen van beren verboden is.

Ik dacht nog: “Ach, we zien vast geen beren.” Mis! In de afdaling stond er plots een flinke beer langs de weg. Ralph lag helemaal dubbel van het lachen, terwijl ik snel de camera erbij pakte en erlangs reed. Daar blijf ik echt niet staan met mijn motor! Even verderop… nóg een beer.

Ralph vroeg of ik hem gezien had, maar nee. Ik keek in mijn spiegel en ja hoor, daar kwam hij aanhollen. Tijd om snel door te rijden!

Vlak voor de camping, zo’n vijf kilometer verderop, kwamen we in een opstopping terecht. Geen idee wat er aan de hand was, maar een paar andere motorrijders wezen ons een omweg. Grote fout. We zijn 14 kilometer voorbij de camping gestopt en besloten maar door te rijden naar een andere camping. Foutje twee, want die camping was niks, en de volgende net zo min. Uiteindelijk zat er niks anders op dan terug te rijden. Dat is niets voor mij, vooral niet als je dan ook nog eens in een tunnel vast komt te staan!

Maar goed, uiteindelijk zijn we op de camping aangekomen. Na wat boodschappen konden we om 18:30 eindelijk lekker uitrusten.

24-09-2024, Bulgarije

Het beloofde een lange dag te worden, met 316 km voor de boeg. Waarvan 200km door Roemenië en de rest door bulgarije, en we moesten ook nog de grens oversteken met een pont. Dus: vroeg uit de veren en op pad!

Tot onze verrassing waren we eigenlijk vrij snel bij de pont. Helaas moesten we daar 1,5 uur wachten, maar dat was geen straf. Er was genoeg te beleven! Een vriendelijke Turkse chauffeur bood ons een kopje koffie aan en vroeg honderduit over onze reis. Eigenlijk best gezellig zo. Er ging even het gerucht dat de oprijbrug naar de pont kapot was, maar gelukkig werd dat snel opgelost.

Na de douane konden we de “boot” op. We hadden een mooi plekje,

maar het inrijden van de vrachtwagens was een heel spektakel. Bij elke vrachtwagen moest de pont verschoven worden! Na nog wat gedoe met de oprijbrug, voeren we dan eindelijk over de beroemde “schöne blaue Donau”—al was er helemaal niets blauws aan.

Aan de overkant opnieuw langs de douane en hop, Bulgarije in! Rond 16:30 uur kwamen we eindelijk aan op de camping. We bestelden lekker eten en oh, wat smaakten die biertjes toch goed na zo’n dag.

Later op de avond besloten we hier een dagje rust te nemen. Dat hadden we wel verdiend!

 

 

 

 

Zaterdag (14-09-2024) gaat ons avontuur weer van start, en we hebben er enorm veel zin in!

Volgens Ralph zullen we door maar liefst 26 landen trekken en een afstand van 15.000 kilometer afleggen. Dit jaar zullen we af en toe stukken van de TET (Trans Euro Trail) volgen. We hopen natuurlijk zonder al te veel kleerscheuren de reis te voltooien.

14-09-2924

Eindelijk is het zover, we kunnen vertrekken! Geen stress meer over wat ik wel of niet moet meenemen of wat ik misschien vergeten ben. Elk jaar weer hetzelfde gedoe, maar dat ligt nu gelukkig achter me. Om 9 uur heb ik afgesproken bij Ralph, eerst even een bakkie koffie en dan bedenken waar we vandaag heen gaan. En om het nog mooier te maken: net voordat we weggaan ben ik opa geworden van twee prachtige kleindochters!  

Na de overheerlijke koeken met een heerlijk bakkie koffie van Annemarie zijn we om 10:15 vertrokken. We zijn over de snelweg naar Hedemunden gereden beetje saai, maar schiet wel op. 

We zitten nu met een mega dilemma. In Tsjechië is het heel slecht weer. De afweging is nu. Blijven we hier een dag en maken we hier een mooi rondje. Of rijden we door en de ellende in? We gaan het zien. 

Zoals sommigen van jullie misschien al hebben gelezen, is de grens met Azerbeidzjan over land sinds de pandemie gesloten voor toeristen, en de heropening wordt telkens uitgesteld. Hopelijk gaat de geplande datum van 1-10-2024 door, zodat we ons einddoel, Bakoe (Baku), kunnen bereiken.

Kortom, het belooft een spannend avontuur te worden!

16-09-2024

Vanochtend begon gelukkig droog, dus we konden rustig een broodje eten en een kop koffie drinken. Ondanks de niet al te beste weersvoorspellingen zijn we toch over de snelweg richting Dresden gereden. Onderweg kwamen we wat buien tegen, met regen en dikke mist. Bij die hoge snelheden moet je hier echt goed opletten, voor je het weet zit er iemand vlak achter je. De camping is aan de prijzige kant, zeker voor zo’n modderige plek.

We hebben de bus naar het centrum gepakt om natuurlijk even die ingestorte brug te bekijken.

Het water staat ontzettend hoog! Het oude stadscentrum is echt prachtig, met mooie historische gebouwen. Na een lekkere pizza zijn we weer met de bus teruggegaan, al stapten we zoals verwacht bij de verkeerde halte uit. Gelukkig viel het mee, we hoefden maar 950 meter terug te lopen. Al met al, weer een topdag!

17-09-2024

Hoi allemaal!

Eigenlijk wilde ik vandaag niets schrijven, maar tijdens het rijden door Tsjechië kreeg ik toch echt dat vakantiegevoel. Het zonnetje brak langzaam door en voor we het wisten, was het 21°C! Na 178 km kwamen we aan op de camping. Een heel vriendelijke mevrouw vertelde dat we mochten staan waar we wilden. Tentjes opgezet en gelukkig was alles snel droog.

1. We zijn daarna op de motor gesprongen om wat boodschappen te doen. Hier kun je voor €30 nog een volle tas halen, inclusief twee heerlijk koude biertjes, haha! Vanavond gaan we lekker koken. Op het menu staat spaghetti met een wijntje, heerlijk.! Morgen gaan we richting Auschwitz, ook daar hebben we weer zin in.

Proost!

19-09-2024

Auschwitz

Vandaag was een bijzondere en intense dag. Na een goede nachtrust stonden we op tijd op, genoten van een heerlijk ontbijt, en vertrokken met de motor richting Auschwitz. Bij aankomst parkeerden we veilig op een goed bewaakt terrein (€4). We kochten een entreeticket met gids voor €25. De rondleiding gebeurt in groepen van 30 personen, waarbij je de keuze hebt uit verschillende talen. Soms kan de wachttijd oplopen tot drie uur, maar wij konden om 11:30 uur aansluiten bij de Engelstalige groep.

Na de rondleiding door Auschwitz werden we met een shuttlebus naar Birkenau gebracht,

waar je opnieuw geconfronteerd wordt met dezelfde afschuwelijke geschiedenis. Rond 15:00 uur stonden we weer buiten. Hoewel de verhalen bekend zijn, raakt het je toch anders wanneer je daar zelf rondloopt. Wat een gruwelijke daden zijn hier gepleegd door mensen zoals Josef Mengele en Rudolf Höss, die met hun families in weelde leefden, terwijl ze de vreselijkste misdaden begingen. Höss had zelfs een zwembad in zijn tuin, iets wat haast niet te bevatten is voor een normaal denkend mens. Slechts zo’n 10% van de kampbeulen schijnt uiteindelijk hun verdiende straf te hebben gekregen.

Een bezoek aan Auschwitz is zwaar, maar zeker de moeite waard. Eén keer in je leven moet je dit gezien hebben.