Bosnië/Kroatië, 5-11-2024

In Sarajevo hadden we een overnachting gepland. Hoewel de oorlog al zo’n 30 jaar achter ons ligt, zie je nog overal sporen ervan, zoals kogelgaten in de gevels.

Ralph had een appartement geboekt dat er bij aankomst op zijn zachtst gezegd wat verwaarloosd uitzag, met een oud liftje dat waarschijnlijk uit de vorige eeuw stamt. Maar eenmaal boven bleek het verrassend mooi en keurig verzorgd, heel schoon en fris.

Ik had nog wat extra warme kleding nodig, en gelukkig zijn er in zo’n grote stad genoeg winkels. Mooie kleding voor ongeveer de helft van de prijs die we thuis gewend zijn.

De oorlog heeft duidelijk zijn sporen nagelaten, niet alleen op de gebouwen maar ook op de mensen. Ze lijken erg teruggetrokken, en veel mensen ontwijken oogcontact. Begrijpelijk als je bedenkt hoeveel ze hebben meegemaakt.

‘s Morgens op 4 november vertrokken we vroeg richting Sibenik in Kroatië, via een bochtige weg. De grensovergang was eenvoudig, waarschijnlijk omdat we een Europees paspoort hebben. Mijn paspoort staat inmiddels vol met stempels; ik heb nog een paar lege bladzijden, maar in 2027 kan ik weer een nieuwe aanvragen.

05-11-2024 Rijeka

Vandaag volgden we grotendeels de kustweg naar Rijeka. Ik heb deze route al eens gereden in mei 2022 met mijn andere motor, maar hij blijft prachtig: geweldige bochten en voortdurend uitzicht op zee.

Onderweg naar de kust viel het me op hoeveel leegstaande huizen er staan – een triest gevolg van de etnische zuiveringen tijdens de burgeroorlog van 1991-1995.

We zitten nu midden in het centrum van Rijeka, en we moesten de motoren beneden parkeren. Hopelijk staan ze er morgen nog!