Italië/Oostenrijk/Liechtenstein/Zwitserland – 08-11-2024

Weer van die bekende vakantielanden, maar ik weet inmiddels zeker dat ik in drie van hen nooit meer kom: Oostenrijk,

Liechtenstein en vooral Zwitserland. Wat een prijzige plekken! Het lijkt wel alsof iedereen hier een fortuin verdient. Vooral de basisdingen zoals eten en drinken zijn hier aan de dure kant, en de tol is ook niet mals. In Zwitserland hebben ze zelfs een systeem waarbij je voor een heel kalenderjaar moet betalen. Handig, als je er in november even doorheen wil rijden – kost je zo €42. Best bizar! Zelfs mijn tracker stopte met tracken aan de Zwitserse grens? Heeft het heel de reis netjes gedaan.

In de paar dagen dat we nu in Europa zijn, hebben we al meer uitgegeven dan tijdens de rest van onze reis. En wat een auto’s rijden er hier rond! Wij in Nederland doen blijkbaar iets niet goed…

Bosnië/Kroatië, 5-11-2024

In Sarajevo hadden we een overnachting gepland. Hoewel de oorlog al zo’n 30 jaar achter ons ligt, zie je nog overal sporen ervan, zoals kogelgaten in de gevels.

Ralph had een appartement geboekt dat er bij aankomst op zijn zachtst gezegd wat verwaarloosd uitzag, met een oud liftje dat waarschijnlijk uit de vorige eeuw stamt. Maar eenmaal boven bleek het verrassend mooi en keurig verzorgd, heel schoon en fris.

Ik had nog wat extra warme kleding nodig, en gelukkig zijn er in zo’n grote stad genoeg winkels. Mooie kleding voor ongeveer de helft van de prijs die we thuis gewend zijn.

De oorlog heeft duidelijk zijn sporen nagelaten, niet alleen op de gebouwen maar ook op de mensen. Ze lijken erg teruggetrokken, en veel mensen ontwijken oogcontact. Begrijpelijk als je bedenkt hoeveel ze hebben meegemaakt.

‘s Morgens op 4 november vertrokken we vroeg richting Sibenik in Kroatië, via een bochtige weg. De grensovergang was eenvoudig, waarschijnlijk omdat we een Europees paspoort hebben. Mijn paspoort staat inmiddels vol met stempels; ik heb nog een paar lege bladzijden, maar in 2027 kan ik weer een nieuwe aanvragen.

05-11-2024 Rijeka

Vandaag volgden we grotendeels de kustweg naar Rijeka. Ik heb deze route al eens gereden in mei 2022 met mijn andere motor, maar hij blijft prachtig: geweldige bochten en voortdurend uitzicht op zee.

Onderweg naar de kust viel het me op hoeveel leegstaande huizen er staan – een triest gevolg van de etnische zuiveringen tijdens de burgeroorlog van 1991-1995.

We zitten nu midden in het centrum van Rijeka, en we moesten de motoren beneden parkeren. Hopelijk staan ze er morgen nog!

02-11 -2024 Priboj (Servië)

Wat een dag vol verrassingen! We zijn vanochtend wat later vertrokken omdat het dal nog in een mysterieuze mist gehuld was.

We wilden natuurlijk de bergen in hun volle glorie zien,

dus hebben gewacht tot de zon doorbrak en het landschap begon op te lichten. We reden door kleine, donkere tunneltjes omhoog, en eenmaal boven leek het alsof we in een sprookjestuin waren beland. De natuur is hier zo ongelooflijk mooi! Na elke bocht wacht weer een nieuw plaatje waar je simpelweg foto’s van móet maken.

Rustig hebben we van dit betoverende landschap genoten, totdat we uiteindelijk bij de Servische grens aankwamen. Het verlaten van Montenegro was zo gepiept, maar de grensovergang naar Servië bezorgde ons wel een lachbui. Een vriendelijke agent vroeg of ik sigaretten bij me had, en daarna, met een knipoog, of ik misschien marihuana bij me had. Ik lachte en zei: “Nee hoor, ik rook niet eens! En weet je wel hoe oud ik ben?” Hij grijnsde breed, gaf me een high five en we schoten allemaal in de lach. Zo’n warm welkom maak je niet elke dag mee!

Servië zelf voelt, op z’n zachtst gezegd, een stuk minder welvarend aan, maar voor ons maakt dat het des te leuker. Onder ons appartement hebben we drie biertjes en een wijntje gedronken voor slechts €6, en daarna heerlijk gegeten voor €17. Het leven is hier echt goed – wij vermaken ons prima!