Zo… Heel de nacht op de wc gezeten. Wat een getob. Gelukkig hebben ze hier een spuitje om je kont schoon te maken anders was het helemaal een bende. Het is naakt de gang in rennen op naar de wc. Heftig spuiten, afdrogen en weer liggen. Potverdorie! het zal best ergens mijn eigen schuld zijn. De man van het gasthuis zegt dat het over het algemeen van de ijsblokjes komt. Tja die heb ik hier met bergen genomen. Het is ook zo warm, je doet er alles aan om je lichaam te koelen.

Maar ja, hoe nu verder….. Heb wat zitten lezen op internet dat ORS zout hierbij goed schijnt te zijn. Jaren meegesleept nooit nodig gehad en nu heb ik het niet bij me. Las ook nog dat oude cola goed is. Moet dan gelijk aan Gijs denken. Deze zit op de vieste plekken in de wereld en heeft bijna nooit last. Hij zegt dat het door de whisky komt? Ik denk meer van de cola. Heb een paar blikjes gehaald en overgegoten in een fles om de koolzuur er uit te laten. Dat is sowieso heel slecht voor de darmen.  Probeer veel te drinken en heb een baguette kunnen bemachtigen. Probeer alles met maten naar binnen te krijgen. Hoop dat het morgen zover weg is dat ik weer door kan en een nader verhaaltje kan schrijven!!!

Gr vanuit bed. Pffffffffffff Frank

Zal vandaag niet in herhaling vallen maar uh pssssssttt het was weer warm!!!

Vanmorgen om 5 uur opgestaan en kan dan precies om 6 uur vertrekken. Wat mij  ’s morgens altijd opvalt is dat heel laos brand. Alles rookt!! Echt niet normaal. Begrijp dat eigenlijk wel wat van een vuil ophaaldienst hebben ze hier natuurlijk nog nooit gehoord. Tot de laatste 35 km ging het fietsen eigenlijk best goed .. Daarna was het echt
harken. Je weet gewoon niet meer hoe je op je fiets moet gaan zitten en hoe je genoeg vocht binnen kunt krijgen.

Het plaatsje waar ik nu ben is redelijk groot maar blijf hier toch maar een dagje. Ik stapte vanavond nog op een paar zakken die hier op de stoep lagen. Dacht echt dat er zand in zat maar het kwaakte een beetje (oeps). Waar ik op had gestaan geen idee denk er maar niet meer aan.

Heb voor jullie vermaak nog een stukje film geschoten, het is niet echt iets bijzonders maar eerder om jullie wat indrukken te geven.

[youtuber youtube=’http://www.youtube.com/watch?v=sf2Eu_g-dFE&feature=youtu.be’]

Gr Frank

25-03-2013

Was een mooie dag fietsen. De weg langs de Mekong is tot nu toe zonder asfalt. Heb begrepen dat ze het over zes maanden gaan verharden. De voorbereidingen zijn vol aan de gang al ligt de helft op de machines te slapen. Stuiven deed het ook niet weinig en was heel blij dat ik z’n zakdoek bij me had. Is wel het fijnst. Als er een aan komt stuiven trek je hem voor je neus. De Mekong is een rustige stille rivier met hier en daar weinig water.

Misschien dat dit in de regentijd veranderd want tot op heden is hij zeker niet bijzonder. Uiteindelijk na 90 km kwam een einde aan het zandpad en stond gelijk in een gehucht. Daar naar een hotel gevraagd. Was twee kilometer verder. Prima ding.. tja niet te vergelijken met hetgeen we in zaten. Ik zag er echt niet uit!!! Zal morgen ook eens flink wat olie aan mijn ketting doen.

Een stukje terug zat een massagesalon. Je krijgt dan eerst een broek aan met een soort van blouse. En ze doen niets anders dan drukken en strekken. Soms moest ik toch echt even piepen. Jezus wat een kracht had dat mens in haar handen. Later bleek dat ze het al 10 jaar deed. Hoop wel dat ik morgen kan fietsen. Bij het hotel kan ik ook eten alleen die kaart daar snap ik geen bal van. Heb dus maar weer rijst met een ei genomen. Zag er prima uit. Nog even over mijn fietsgedrag, ik had me voorgenomen om heel relax te rijden. Rare is dat ik dat niet kan. Na een kwartier zit ik alweer lekker door te trappen. Voel me daar ook het lekkerste bij. Flink zweten en bijten.. heerlijk..

26-03-2013

Tjonge heel de nacht een herrie van je ja welste.. Zal wel een feestje zijn geweest. Maakt ook allemaal niet zoveel uit. Vanmorgen echt loom op de fiets gestapt en dacht nog ga vandaag niet te ver. Maar zag na 40km een bord staan met daarop dat het nog slechts 54km tot Paksane was. Dacht tja..om daar nou nog een slaapplaats tussen in te nemen das ook een beetje overdreven. Zo warm als het vandaag was heb ik het volgens mij in mijn hele leven nog niet meegemaakt. Het spoot uit mijn lichaam het leek net of ik lek was. Wat ik er boven in goot stroomde er met hetzelfde gemak weer uit. Mensen stonden me net aan te kijken en riepen iets van hot hot.. hihihi. Er stopte nog een jongen van 22 jaar uit Canada hij was op zijn brommer door Azië aan het trekken. Hij wilde volgend jaar ook op de fiets. Sta je toch dichter bij de mensen. Vaak sta ik er versteld van hoe jong ze zijn en hoe lang ze
weg blijven.. Knap hoor. Maar of ik het zou toejuichen dat een van mijn dochters hier op die leeftijd een beetje rond zouden gaan struinen… denk het niet!!!

Morgen rust ik hier uit.. denk niet dat er veel te doen is.. een beetje rust is ook oké

Gr Frank.

Voor ons was het vandaag tempel dag. Alleen jammer we vonden het allemaal een beetje tegen vallen. Van ver lijkt het heel wat zo’n tempel, maar van dicht bij is hij vies en slecht onderhouden. Dan kun je er ook nog eens niet in. Ja een rondje er omheen en klaar weer. De laatste tempel waar de monniken zelf in zaten was zo nieuw als het maar zijn kan. Al met al zijn die tempels niet de moeite om er voor naar hier te komen.

Voor de rest wat marktjes bezocht en even naar de kapper want in deze hitte moet de ventilatie op orde blijven. Terrasjes zijn hier genoeg en daar hebben we dan ook driftig gebruik van gemaakt. Ik zeg je, twee dagen is in de hoofdstad van Lao meeeeeeer dan genoeg. Vandaag om 5 uur zijn de scheepsbouwers weer richting Bangkok en naar huis vertrokken. Ik ga weer eens in de pedalen richting Paksane. Heb mij voor genomen om van de rest van de route een relaxte trip te maken. Tijd zat!!

Gr. Frank

Het was gisteren echt een leuke dag. ’s Morgens eerst heerlijk ontbeten en op naar de
Mekong rivier. Daar aangekomen was het even schrikken want er staat bijna geen water meer in. Dan maar even een plan de campagne maken. Onder het genot van een fris drankje welke wij overigens hard nodig hadden gezien wij de avond hiervoor flink zijn doorgezakt, zat daar ook een kerel uit Australië die ons wat tips mee gaf.

[youtuber youtube=’http://www.youtube.com/watch?v=r5507Rbd9GU&feature=youtu.be’]

Een brommer zou en moest het worden. Dat was sneller gezegd dan gedaan. Wij waren daar waarschijnlijk een beetje laat mee want alles was al weg. Na veel zoeken uiteindelijk toch nog drie goeie gevonden. Het was voor ons allemaal wel even wennen zo’n ding. Onderweg hier en daar even stoppen voor wat foto’s. Je zou denken dat het op z’n brommertje lekker fris is, nou nee dus… die hitte is net een warme föhn. Maar ik zal nu niet klagen.. want als ik hoor hoe koud het in Nederland is dan ben ik toch even blij dat ik hier ben.

Later hebben we lekker gegeten bij een huisje op palen in het water. Dat was echt heel lekker. Op de terugweg reed ik achteraan, wat een komisch gezicht. Gijs wist niet hoe hij moest gaan zitten ik lach helemaal in een deuk. Later bleek dat zijn noten klem zaten hihihi.

Nou genoeg.

Gr Frank

Vanmorgen ben ik weer lekker vroeg opgestaan en zat al om 7 uur op de fiets. In de voormiddag was het heerlijk genieten en had om 12:00 uur al 90 km op de teller zitten. Ik dacht nog ‘nou als dit zo door gaat wordt dit een super dag’. Maarja… fout fout fout NOOIT zoiets denken. Het werd daarna dan ook echt afzien. Weer die enorme hitte en steile stukken.

Als je in de Alpen een berg gaat beklimmen dan weet je van te voren dat je bijvoorbeeld een uur omhoog moet. Maar hier weet je dat je de hele dag een heel stijl stuk omhoog moet en dan een klein beetje naar beneden en…. nou jullie begrijpen het wel dat sloopt je in die hitte.

Ze steken hier vaak hun duim op naar me en iedereen zwaait. Dat geeft je wel moed en laat je vaak weer lachen. Zou willen dat ik jullie soms deze wereld kon laten zien. Alles rent hier rond koeien, varkens met biggetjes (leuke dingen trouwens), beetje buffelachtige koeien, kippen, hanen (reden ze voor mijn ogen nog een plat).

Zo nog even wat foto’s uit de doos weten te halen.

Vrouwen en mannen wassen zich hier a publiek onder een soort van lap met een elastiek boven in. Fascinerend om dit allemaal te zien. Zo zijn er nog zoveel indrukken. Wat me bij mijzelf opvalt is dat ik zo weinig foto’s maak. Weet het ook niet. Misschien begin ik al wat blind te worden.

Uiteindelijk ben ik aangekomen in Phou Khoun waarbij de bergen me tot het laatste moment hebben gepest. Daar heb ik het eerste de beste gasthuis wat ik zag maar genomen. Deze is ook nog eens prima.

Morgen, omdat ik de 22^e in Vientane moet zijn om Gijs en Stefan te ontmoeten neem ik WEEEEER de bus. Maar beloof jullie dit is de laatste keer. Zal het dan ook rustig aan moeten gaan doen. Wil zeker die olifanten wel een zien langs de Mekong revier. Heb daar dan ook genoeg tijd voor!!

Nou eens kijken dat ik morgen die handel weer op de bus kan krijgen?

Gr. Frank

[youtuber youtube=’http://www.youtube.com/watch?v=oo6eHVkpHYw’]

Eerst maar eens eventjes over de rustdag van gisteren. Rond de middag was ik enorm  beroerd. Als ik opstond donderde ik gelijk weer terug op bed. Was misselijk en had braakneigingen. Nu had ik een paar uurtjes van te voren wel gebakken rijst met een eitje op. En natuurlijk zitten daar dan ook vliegen in die netjes worden meegebakken. Maar ik twijfel of het echt daar vandaan komt?

Ik denk meer aan de vermoeidheid en de hitte die heel de dag zinderend op je schijnt. Ben toch nog maar even mijn bed uit gestrompeld om wat water te kopen. Gelukkig ging het na veel drinken over.

Vandaag ben ik extra vroeg opgestaan 5:30 uur. Wilde er zeker van zijn dat ik met de bus mee kon. En dacht dat ik er dan om 7:00 uur moest zijn. Uiteindelijk vertrok de bus pas om 8:30 uur.. en ik?  Ik zat er in met de fiets op de bus!

De rit is mij erg mee gevallen. Maar tjonge wat een bergen phoe phoe.. daar was ik nooit overheen gekomen. Echt een goede beslissing om de bus te nemen.

Zit nu relaxed in Phonsavan. Je ziet wel dat hier meer geld aanwezig is. Het is drukker en er rijden auto’s.

Morgen stap ik weer op mijn fiets. Hoop de 23e in Vientiane te zijn.

Als het goed is ga ik daar Gijs en Stefan ontmoeten.

Gr. Frank.

Het hotel waar ik vannacht in zat was echt waardeloos. Alles is kapot en het is heel erg vies. Zo als gewoonlijk was ik weer vroeg uit de veren, even lekker “gedoucht” en kijken naar wat het eten gaat brengen. Heb op mijn iphone de belangrijkste woorden die ik denk te gebruiken opgezocht en daar een foto van gemaakt. Heel handig als je iets wil eten of wat dan ook.

Ik wilde dus noedels zonder vlees want zoals ik al eerder schreef ik vertrouw dat vlees hier voor geen meter, al dat gebak de hele dag in de zon op een tafeltje. Maar goed nog even een bakkie thee er achter aan dan nog wat stuntelen met de Vietnamezen en hopsa op weg naar de grens. Hier was ik tot mijn verbazing eigenlijk heel snel overheen. De tocht voor de dag kon dus weer beginnen. Het eerste stukje ging super, echter doemden de bergen al weer snel op. Daar is eigenlijk niets mis mee maar rond een uur of 11 is die zon vreselijk je bakt aan alle kanten gaar. Je weet echt gewoon niet hoe je al het vocht aan moet vullen. Denk dat ik zeker wel 5 tot 6 liter water op heb en dan nog eens een Pepsi en ach eigenlijk alles wat maar drinkbaar was heb ik er wel in gegooid.

Ik was nog 15 km van Xam Nua af en dacht dit word een eitje! Nou nee dus echt niet want d’r moest nog een stevige klim tegenaan. Denk dat ik vandaag zo’n beetje 1390 hoogte meters heb gemaakt. Bij de eerste klim stond 12% en gelukkig de tweede maar 10% pfffeuw wat een mazzel!?  Dan ben je toch blij dat je fiets met bagage maar 50kg weegt. Laos aan de andere kant van de grens met Vietnam is een wereld van verschil. Ineens weinig mensen, echt een oase van rust. Ze zijn wel iets minder spontaan dan de Vietnamezen. De natuur is en blijft echt prachtig!

Zit nu gelukkig in een mooi hotel en heb nog een kerel uit Zwitserland ontmoet die voor het eerst op een fiets rond aan het reizen was. Die verhalen prachtig!! Later schoof er nog een meisje uit Frankrijk aan. Die was hier voor een hulp project waar wij uit Nederland ook deel aan nemen. Kortom weer een geslaagde dag. Voel dat mijn lichaam aan het fietsen begint te wennen.

Morgen een rustdag.

Gr Frank

Na Mèo, tegen de grens van Laos. Pffff het was me het dagje wel. Hoor vaak waarom doe je het toch niet lekker rustig aan? Luister dat is hier gewoon niet mogelijk. Je moet wel ergens overnachten en dat is echt niet altijd even makkelijk. In de bergen hier zijn de wegen giga slecht en stijl, daarbij is het loei heet echt f*king heet. En daarbij nog geen zuchtje wind.

Iedereen steekt zijn vingers/duim op zo van toppie goed bezig. Denk dan soms wel eens van k*t zullen we ruilen tegen je brommer? Aan de andere kant het leuke van het fietsen is dat je het gevoel hebt in een soort paradijs rond te rijden. Echt prachtig al die rijstvelden en het primitieve van de Vietnamezen. De kinderen roepen de hele dag en rennen soms een stukje met je mee. Als ik in de kant zit te eten blijven ze kijken alsof in een soort van alien ben.

Vandaag na zo’n 65 km was ik zo goed als op en totaal versleten. Dacht zal eens vragen of mogelijk een hotel in de buurt is. Ja die was er wel maar dan 40km verder, jezus zakte bijna door mijn kruis hahahaha.  Pff wat nu?

Dan maar aan een vrachtwagen chauffeur gevraagd of hij mij een stuk mee kon nemen. Dat ging helaas niet lukken. Een paar andere jongens wilde mij  gelukkig wel meenemen in hun busje en daar was ik super blij om. De weg werd steeds slechter en slechter. De vrachtwagen waar ik eerder niet bij mee kon had hier zeker wel 2 uur over gedaan dit busje 1,5 uur. Bij ons zouden ze zo’n busje bij de sloop nog niet willen hebben. Alles kraakte en klapte onder de auto.  De motor liep volgens mij maar op drie cilinders maar gelukkig kwamen we veilig aan.

Merk overigens dat ik mij steeds meer onder de bevolking ga mengen. Ga er lekker met een stoeltje bij zitten. We zeggen niet veel maar daar heb ik ook geen behoefte aan. Gewoon relax van mijn biertje genieten.

Morgen ga ik de grens over, hoop dat het gaat lukken.. je weet het maar nooit.

Gr. Frank