13-03-2011,
Deze morgen weer een heerlijk ontbijtje voor mijzelf gemaakt. Ohhh wat is het toch heerlijk een hotel. Als ik nu een goed matje had om op te slapen dan kan een tentje mij niet veel schelen. Maar ik kan dat verdomde kleine lekje maar niet vinden. Het is om gek van te worden! Heb dat klote ding al tig keer onder water gehad maar een luchtbelletje niet te zien, snap er niets van!

Sta nu op een leuke camping en was een beetje mijn spullen aan het schoon maken toen een meisje vroeg of ik de fiets van haar vriend kon maken. Want deze schakelde niet goed meer. Het was een leuk stel. Maar waar deze mensen mee op pad gaan en wat hun doel is dat gaat ver boven mijn pet uit. Ze waren onderweg van Mendoza om ergens anders (oké ze wisten wel welk plaatsje) een nieuw bestaan op te bouwen. Beide waren gymnastiek leraar en wilde meer naar het zuiden gaan omdat ze daar iets beter betalen.

Dus om het verhaal kort te maken hupsa ze zijn op de fiets gesprongen en hopen dan maar daar een baan te vinden. Ga zo een pizza met ze eten die wilden ze voor mij betalen omdat ik de fiets had gemaakt (nou die betaal ik lekker zelf). Maar van die fiets is eigenlijk niet veel meer te maken. Zelfs de remmen werken niet of nauwelijks! Moet hier toch niet aan denken wanneer je soms met 65km/h naar beneden gaat en je moet dan plots een noodstop maken.

Nee dan rijdt ik op een Mercedes… En wel een hele luxe hahahaha.

14-03-2011,
Gisteren avond was het nog best gezellig zo onder het eten van de pizza. Vanmorgen om 7 uur opgestaan en Oef wat doet mijn rug dan zeer. Als ik in mijn tentje slaap lig ik op de grond. Dan is het niet zozeer de hardheid van de ondergrond maar de kou die dan optrekt. Deze gemeente camping heeft een prachtige douche! Daar snap je soms niets van. Sommige mensen hier wonen in krotten en zouden erg trots zijn om ook zoiets te mogen bezitten.

Eer dat ik gegeten hebt en alles weer hebt opgeruimd is het al weer 9 uur. Het Argentijnse stel lag nog rustig te slapen. Die wilden vandaag ook weer verder. Denk dat het een stel is zonder veel zorgen geen geld of werk. En maar zien hoe het leven gaat worden. Ik zei al dit gaat ver boven mijn petje. De rit begon met een heftige klim waarvan er nog diverse zouden volgen. Van laag naar hoog tot bijna 1200m. Het heeft bijna heel de dag geregend en dat is op zich geen probleem want de wind is dan namelijk heel matig.

Ben om 5 uur gestopt met fietsen, had toen 106 km op de teller opzitten. Je snapt gewoon niet dat je zo hard moet werken voor die paar kilometers. Heb mijn tentje weer op de pampa staan maar de wolken zijn echt git zwart dus dat beloofd nog wat. Had op het menu staan rijst met erwtjes en gelukkig was er nog een wijntje hahaha. Hoop morgen op beter weer. Zal dan Chos Malal bereiken en daar mijzelf weer opfrissen in een hotel.

15-03-2011,

Vannacht een zware storm met regen gehad, echt veel te hard…!!! Dacht zelfs daar gaat mijn tent. Ben nu eindelijk in Chos Malal, vanmorgen weer een lekke band gehad en heb er even geen zin meer in en ga dan ook een stuk met de bus verder. Sorry maar mijn benen willen nu even niet meer.. Ben toch niet de bikkel die ik dacht te zijn (hahhaha) Maar nee ik wil gewoon weer even genieten.

Zit nu overigens in een Movistar shop. Met heel aardige mensen. Ik Mag hun wifi gebruiken. En ze hebben geïnformeerd naar de bus. Schijnt dat het allemaal mag. Maar dat je twee kaartjes moet kopen. Najah dat geeft verder niet het openbaar vervoer kost hier eigenlijk niet veel.

Tot later,

Frank.

Grotere kaart weergeven

11-03-2011,
‘s avonds een heerlijke pizza op en dat maak je hier niet vaak mee. Argentinië is wat betreft het eten toch iets beter. Vanmorgen in de ruime hotelkamer zelf een ontbijtje gemaakt. Nu kwam mijn gasflesje goed van pas. Hoef dan alleen maar even een ander pitje in mijn brander te schroeven en hij doet het op gas. Super ding. Om 10uur kon ik vertrekken. Na een halfuurtje begon het al te regenen en het is daarmee niet meer opgehouden.

Kan je vertellen op een hoogte boven de 1000m met al die wind is het stervens koud. Kon mijn broekstukken niet pakken want dan zou alles nat worden. Mijn handen waren helemaal dood en schakelen is dan een heel gevecht.

In de klim kwam ik weer een beetje bij. Moest op een geven moment wel eten. Je verbrand heel wat energie niet alleen met fietsen maar ook met die kou. Nat brood sloeberd wel makkelijk weg. Heb mijzelf vandaag wel een beetje tot de orde geroepen. Zeurde overal over  en dacht niet zeuren maar kilometers  maken. En dat is gelukt 129km na hard werken.

Om half zeven had ik een plekje op de pampas gevonden en in de regen mijn tent opgezet. Het koken moest gezien de regen in het tentje. Duik nu snel mijn slaapzak in want heb het koud. Tot morgen.

12-03-2011,
De morgen was heel erg koud op de pampas. ‘s nacht ben ik ook een paar keer wakker geweest want mijn dekje moest weer opgeblazen worden. Die kiezels deden anders wel erg zeer. Als de wind weg valt is het hier zo stil. Kan me even niet meer herinneren dat ik zo’n stilte heb meegemaakt. Je hoort alleen het bonzen van je hart.

‘S morgens steekt de wind op. Een hel om dan je eten klaar te maken, alles zit onder het zand en je stikt de moord van de kou. Dus zo snel mogelijk wegwezen. Normaal kan ik het met gewoon eten af maar hier moet ik vreten als een gek en nog val ik af. Alles gooi ik er in en dat heel de dag door. Was om half drie in Zapala. Niemand is dan op straat. Tussen 2 en 4 is alles in rust en dicht. Toch een hotel gevonden. Met een prijsje van ongeveer 120 pesos (€21,5) Morgen weet ik nog niet wat ik ga doen.

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=x5kZXS74kT0[/youtube]

Frank.
 

Grotere kaart weergeven

08-03-2011,
Mmmm geen warmwater. Het zal mij weer eens gebeuren, heb nog even met mijn aansteker in de geiser gezeten maar helaas de gasfles is op. En dat terwijl ik echt geen zin had om me met koud water te douchen. Gisteren zes lekkere eitjes gekocht waarvan ik er maximaal 4 van kan meenemen. Daarom dacht ik vanmorgen weet je wat? Ik vraag eens even aan dat oude vrouwtje of ze die twee eitjes voor Franky wil bakken.

Nou dat was goed en ze ging aan de gang. Dit bakken doen ze hier in een heel klein pannetje. En ze bakken ze niet echt door. ‘s morgens is eten niet echt veel, meestal wat oude broodjes en jam met een bakje thee. Nog even wat water gekocht en op pad.Eerst een stuk asfalt maar toen kwam het hoor. Ik dacht snij even een stuk af door Lican Ray rechts te laten liggen. Het was dan wel over een repio maar och dat stukje (+/- 18km) dat gaat vast wel.

….

Nou daar ben ik van terug gekomen het ging echt niet gemakkelijk. Zo ben ik net 4km verder krijg ik me daar toch een klap band. Jezus dacht dat ze op me schoten. Een snee van dik een centimeter. Alles weer van de fiets af. Sleep nu al jaren een buitenband mee en nog nooit nodig gehad. Maar nu kon ik hem toch wel een vette kus geven. Anders had ik daar toch mooi gestaan.

Na alles weer gemaakt te hebben en de tassen weer aan de fiets te hebben gehangen krijg ik daarna een flinke klim voor de kiezen. Het bleef maar omhoog gaan. Pfffffff eindelijk boven. Het zweet droop overal af. En afdalen is echt waardeloos dat was eigenlijk niet te doen. Je stuitert alle kanten op. Ga in het vervolg echt proberen die zooi te omzeilen, dan maar wat omrijden zeg ik je. Heb op de kaart wel gezien dar ik in Argentinië waarschijnlijk toch weer een stuk zal krijgen grrrrrr maar goed.

In Villarrica eerst de info opgezocht, die was pas om 14:30 uur open en heb daarom nog maar even wat rond gereden. Uiteindelijk kwam die aap een kwartier te laat. Twee adressen mee gekregen voor een gasthuis. Die waren waardeloos en veel te duur. Dus dat werd zelf dan maar verder zoeken. Zit nu in een leuk gezellig gasthuis met een fijne douche en een wasmachine. Kijk hoe simpel kan het zijn.

09-03-2011,
Mijn wekkertje ging om 7uur maar het ontbijt had ik om 8uur afgesproken. Had een flinke puinhoop van alles gemaakt dus had mijn tijd hard nodig om alles een beetje op orde te brengen. Net alles ingepakt.. Mmmmm waar is mijn fietssleutel? Misschien in een van mijn broekzakken of in het gereedschapstasje of?…. Nou dan heb je zo weer twee tassen uitgepakt. Niets!.. Blijkt hij buiten bij de fiets te liggen! Grrrrrr. Het ontbijtje was echter super! Dat maakt dan weer veel goed, het was een lekker eitje en geroosterd brood. Soms tref je het.

Wilde vandaag tot Curarrehue gaan maar had eigenlijk helemaal geen zin om te stoppen. Bij een supermarkt nog even wat water en eten gekocht (het is maar afwachten wanneer je weer wat kan kopen) en hupsa door, ik zie wel weer.

Nog een Fransman ontmoet die vertelde me dat ik een flinke klim kreeg naar 1200m. Dacht alles wat ik vandaag doe is meegenomen. En of het zo zijn moet.. Precies waar ik het beu was een camping waar verder helemaal niemand meer is. De vakantie is hier echt voorbij!! Alles gaat dicht. Heb trouwens nog een flinke tijd met die Fransman gesproken. En dan zie je toch wel dat iedereen tegen dezelfde problemen aan loopt, gescheurde banden, ketting, verliezen van alles en nog wat, zere benen en kont.. en het verliezen van heel veel gewicht (10kg).

Daarbij alles uitproberen om de fiets meer in balans te krijgen. Hij had zijn achtertassen voor gehangen. Mmmm hij zij dat het zo beter over de repio fietste? Morgen eerst een flinke klim en dan de grens over en de pampas op. Ben benieuwd, hoop dat de wind een beetje vriendelijk voor me is!!!

10-03-2011,
Regen en nog eens regen vanmorgen. En mijn onderdekje weer leeg gelopen. Het went zo onderhand wel dat op de grond slapen hahahaha. Wist dat me een flinke klim te wachten stond. Helaas Repio. Oh wat is dat KUT klimmen. Heb mijn uiterste best gedaan. Eer dat ik bij de douanen was, was ik 4 uur verder. En op een hoogte van 1200 meter. Zal je zien net een bus vol met mensen voor me. Maar de douanen lieten mij mooi voor hahahaha. Toen de afdaling. Wat een geschud en gebonk. Je staat er verbaast van de je fiets en jezelf (tis al vel over been) niet breekt. Van de wegenkaart klopt trouwens ook niets. Die geeft asfalt aan maar niets daarvan te zien.

Uit eindelijk kwam deze dan gelukkig toch. Ooh wat is dat heerlijk zoefde soms met een snelheid van 65km omlaag. Met een sterke wind in de rug daar maakte ik me gelijk ook zorgen over. Moet morgen wel weer tegen die wind in stampen. Voelde wel dat ik mijn kruit op de klim had verschoten. Moest nog een stuk zuidelijker om Junìn de los Andes te bereiken. Hoopte dat ze daar een bank zouden hebben. En gelukkig die hadden ze daar.

Zit nu in een hotel, en dat had ik weer even nodig. Want was er helemaal mee klaar. Heb uitgerekend dat ik ongeveer 60 km per dag moet doen om op tijd in Mendoza te zijn. Maar wil daar wel een paar dagen door brengen. Dus als ik het beu wordt pak ik de bus hahahaha..

Frank

Grotere kaart weergeven

07-03-2011,

Vandaag wederom een lekker relaxed dagje gehad 😉 Vanmorgen eerst afscheid genomen en gelukkig kwamen Alfredo en Sandra nog even langs om mij de hand te schudden. Even afrekenen (kreeg een fikse korting!!!). Shit dat zijn de harde regels van het fietsen je moet verder maar anders was ik er nog langer gebleven. Nogmaals het zijn zeer fijne en aardige mensen.

Ben daarna op mijn gemakkie richting Lican Ray gereden. Het landschap hier blijft mooi. Heel veel bomen en bergen en het allerbelangrijkste geen repio!!. In de verte zie je de vulkaan choshuenco liggen waar een mooi rookpluimpje uit komt.

In Panquipuli een beetje door het stadje gereden. Dacht even kijken of ze hier misschien een verblijf ergens hebben. Aan twee Amerikanen gevraagd. Nou daar heb ik dus een dik uur mee op een terrasje zitten kletsen onder het genot van een bakkie koffie. Kwamen hier om te vissen. Was weer even gezellig.

Dat zijn nou de mooie dingen van reizen. Je komt overal wel aardige en leuke mensen tegen. En allemaal hebben ze een verhaal. super!!

Morgen richting Villarrica.

Frank.

Vandaag een relax dagje gehad. Vanmorgen eerst afscheid genomen. Gelukkig kwamen Alfredo en Sandra nog even langs om mij de hand te schudden. Even afrekenen (kreeg een fikse korting!!!) Shit dat zijn de harde regels van het fietsen je moet verder. Maar anders was ik er nog langer gebleven. Nogmaals zeer fijne en aardige mensen. Ben op mijn gemakkie richting Lican Ray gereden. Het landschap blijft mooi. Heel veel bomen en bergen en het allerbelangrijkste geen repio!!. In de verte zie je de vulkaan choshuenco liggen waar een rookpluimpje uit komt. In Panquipuli een beetje door het stadje gereden. Dacht even kijken of ze hier misschien een verblijf ergens hebben. Aan twee Amerikanen gevraagd. Nou daar heb ik dus een dik uur mee op een terrasje zitten kletsen onder het genot van een bakkie koffie. Kwamen hier om te vissen. Was weer even gezellig. Dat zijn nou de mooie dingen van reizen. Je komt iedereen tegen. En allemaal hebben ze een verhaal. super!!
Vandaag een relax dagje gehad. Vanmorgen eerst afscheid genomen. Gelukkig kwamen Alfredo en Sandra nog even langs om mij de hand te schudden. Even afrekenen (kreeg een fikse korting!!!) Shit dat zijn de harde regels van het fietsen je moet verder. Maar anders was ik er nog langer gebleven. Nogmaals zeer fijne en aardige mensen. Ben op mijn gemakkie richting Lican Ray gereden. Het landschap blijft mooi. Heel veel bomen en bergen en het allerbelangrijkste geen repio!!. In de verte zie je de vulkaan choshuenco liggen waar een rookpluimpje uit komt. In Panquipuli een beetje door het stadje gereden. Dacht even kijken of ze hier misschien een verblijf ergens hebben. Aan twee Amerikanen gevraagd. Nou daar heb ik dus een dik uur mee op een terrasje zitten kletsen onder het genot van een bakkie koffie. Kwamen hier om te vissen. Was weer even gezellig. Dat zijn nou de mooie dingen van reizen. Je komt iedereen tegen. En allemaal hebben ze een verhaal. super!!

Morgen richting Villarrica.

Morgen richting Villarrica.

6-03-2011,

Zoals gewoonlijk wanneer ik niet veel doe heb ik er een fijn relaxed dagje van gemaakt. Uiteraard beginnen we met een een heerlijk ontbijtje en daarna de hele morgen  een beetje aangerommeld. Vanzelf komen we dan bij de lunch welke echt stevige was. Ik moet mijn woorden toch wel een beetje terug gaan nemen wat betreft het eten in Chili.  Blijkbaar heb ik het gewoon niet eerder met eten zo goed getroffen hier want het is nu werkelijk verrukkelijk. Na de heerlijke maaltijd ben ik met Alfredo naar Lago Riniheu wat een mooi groot meer is ten oosten van hier gelegen. Op de terug weg hebben wij een lekker biertje gedronken bij een bar.

Daar hingen toch een berg zatlappen aan de bar dat wil je niet weten. Vroeg aan zo eentje om een foto van ons te maken. Nou dat heb ik geweten… hij kreeg het knopje maar niet ingedrukt en heb het hem zeker 5 keer voor moeten doen. Uiteraard was het dit allemaal wel weer even flink lachen. Vanavond gaan we weer op zalm jacht, gisteren met het vissen  helaas niets gevangen.

Morgen is het feest hier weer voorbij en ga op de fiets richting Villarrica. Heb er weer echt zin in hoewel het jammer is om hier weg te gaan. Heb het hier gewoon super naar mijn zin!  Ohja vandaag ook nog even de broer van de eigenaar gebel en even een praatje met hem gehouden. Die man woont in IJmuiden. Een heel aardige vent.

Hoop tot morgen!?

Frank