13-02-2011  Tapi aike (112km)

Vandaag weer vroeg op. Denk dat ik vannacht flink gesnurkt heb want hoorde zo nu en dan een flinke bonk. Op mijn kamer lag ook een Israëliet. Heb blijkt zo te zijn dat de jongens 3 jaar en de meisje 2 jaar moeten dienen. En de meesten gaan daarna een reis van een jaar ergens naar toe maken. Je komt ze ook overal tegen. Eerst even gedoucht, ontbeten en afscheid genomen van mijn Italiaanse vrienden die ik nu zeker niet meer tegen ga komen. Die stoppen er mee bij El Calafate en vliegen van daaruit naar huis. Heb vandaag weer een heel zware dag gehad.

In Puerto Natales waren wat wegen opgebroken en dat gaat niet zoals bij ons. Sluiten gewoon de weg af zoek het verder maar uit. Naar veel zoeken heb ik eigenlijk nog niet de weg gevonden die ik wilde gaan. Maar alla ben via de 40 omhoog gereden en er toch nog 112km uit kunnen persen. Omgeving was heel mooi en koud.
Slaap nu achter en politie bureau. Morgen zal een hele zware dag worden. Denk dat ik niet veel kilometers ga maken.

14-02-2011 (65km)

Vandaag was de zwaarste dag uit mijn fietsleven. In het begin veel regen. En dan is het geen pretje om je tentje af te breken. Gelukkig heb ik al wat ervaring in de bergen en de Ardennen opgedaan. Maar alla. Opweg en dat is dan nog te doen met een windje in de zij. Later klaarde het op en kon ik wat regenkledding uittrekken.

Maar de weg 40 werd echt bar en boos. Keien en niets dan keien. De markt in Geertruidenberg is er een aaltje bij wat zeg ik gewoon weg fluweel!!!. Ik zou er over moeten nadenken om hier met de defender over heen te gaan. Vreselijk je blijft maar stuiteren en je maakt je zorgen over je materiaal en over jezelf. Voelde mijn rug al een tijdje en dit zou er zeker geen goed aan doen. De weg werd zo slecht dat ik het achterspatbord moest demonteren. Het voorste ging nog wel. Maar uiteindelijk heb ik maar een stuk aan de voorkant af gesneden, dat liep steeds vast.

Die klei word overigens net beton als het droog word. Midden op de weg lag nog een schaap (dat al flink was aangebeten door een of ander beest) dood te gaan. Je zou hem dan graag uit zijn leiden willen verlossen. Zou alleen niet weten hoe? Uhh de weg…in het beging van de weg ging het het nog wel. Maar zoetjes aan werd hij zompig. Je weet gewoon niet meer waar je moet gaan rijden.

Overal zak je weg. Dacht je gaat me er niet onder krijgen. Het is wat het is. En er komt altijd een eind aan iedere weg. Morgen weer tegen de wind in naar Charles fuhr. Daar wil ik een hotel scoren.

15-02-2011 (126km)

De morgen begon weer om 7 uur. Had eigenlijk niets eten. Dus kon net zo goed gelijk vertrekken. Dacht kijk onderweg wel. Nou dat kan je hier echt wel vergeten. Echt helemaal niets de woestijn is er niets bij. Ben eerst maar weer gaan ploeteren tegen de wind in. Ohhhh die is hier zo fucking hard. Soms zie je op je teller 6km/h staan en dan begint het in je hoofd te malen. Dit gaat niet goed komen. Mijn benen deden nog flink zeer van de vorige dag. Dus dat wordt afzien. De uren kruipen voorbij net zoals de kilometers. Om gek van te worden. Zal ‘t maar zeggen later in de middag moest ik weer een klim maken. En dacht ga mijn duim opsteken. Dit is nou niet echt genieten. Wil best bikkelen maar dan moet er wel eten in. Had niets. Ja zo’n leverpastei worstje. Heb dat maar op met een paar koekjes.. Je hebt bijna alles over voor een biertje …. En dan denk je zat ik maar bij “huis ten bos” lekker aan een koud biertje. Alles speelt door je hoofd. Kwam op een geven moment een stel met kind tegen op de fiets. Ze kwamen van het noorden. Even deze route is prima maar DOE HEM NIET VANUIT HET ZUIDEN!! Niet te doen!!!.

Heb er even een praatje mee gemaakt. Ze waren al een jaar onderweg. En wilde me wel eten geven. Dat heb ik geweigerd. Ik wist wat ze nog door moeste maken met een kind en dan moet je er níet aan denken dat ze zonder eten komen te zitten. Nee dit moet ik zelf oplossen. Had nog een zakje zuurtje. Ben daar maar aan begonnen. Met wat water..mmmm best oké. Godver water..water??? Tja mijn water was ook al weer op. Heeft totaal geen zin om je fles op te houden. Ze toeteren vriendelijk maar rijden lekker door. Je voelt je dan weer heel klein!!!! En het is gelijk weer een les. Dacht als ik weer in Nederland ben stop ik als iemand hulp nodig heeft. Deze reis heeft me al veel geleerd. Ook al duurt hij pas 11 dagen. Je gaat de kleine dingen weer heel erg waarderen.

Na al door ploeterend kwam ik (126 km en 13 uur verder) me toch bij een hotel/camping. Echt in de middel of no ware. Leek wel de hemel op aarde. Dacht maakt niet uit wat het kost ik neem een bed. En ga hier zuipen en vreten hahaha. Zit nu aan een biertje wat ze eerst nog ergens vandaan moeste halen en hoop nog een wijntje te scoren. Ben dadelijk vast lam. Na genoeg … smakelijk.
Ohh morgen probeer ik de bus te krijgen naar El Chalten. De gast heer doet zijn best. Het stukje langs Lago Viedma schijnt vreselijk te zijn. Heb daar nu even helemaal geen zin meer in. Wil onderhand wel eens lekker fietsen en genieten van de natuur.!!!

16-02-2011 (on tour met de bus)

Viel niet mee om wifi te vinden.. Deze is ook heel langzaam. Maar alla. Heb vanmorgen de bus genomen. Prachtig zoals dat gaat. Een beetje handjeklap met de chauffeur. Was 80 pesos (€15) en heeft me mooi naar El Chatan gebracht. Was er even helemaal mee klaar. Ontmoette nog iemand die ook uit het zuiden kwam, die deed het relax. Die had over dit stuk een maand en ik in 11 dagen 🙂 Heb er nu 1030km opzitten. Mooi plekje hier. Schijnt een plaatsje te zijn waar je als klimmer zeker geweest moet zijn!? Je ziet hier klimmers van over heel de wereld phoephoe. Morgen op naar Laguna del desierto. Die boot vaart iedere dag. De tweede naar O Higgins drie keer in de week. Hoop dat ik geluk heb. Moet nog even kijken waar ik de info kan krijgen. Anders rust. Ti’s dan weer heel moeilijk.

Jullie horen snel van mij (hoop ik)

Frank…..

Tapi aike

Grotere kaart weergeven

Puerto Natales,

Vandaag weer zoals altijd vroeg uit de veren. Voelde al dat er niet veel wind stond. Dus dat gaf me gelijk goeie zin. Na een tijdens fietsen kreeg ik de wind een beetje van opzij en in mijn rug. Ohhh wat een heerlijk gehoor als de banden zingen.. WAT ze gilde soms. Mijn teller tikte soms in een afdaling de 60km/uur aan heerlijk.

Was ook in no time in Puerto Natales. Daar een beetje de weg gevraagd en had al snel het verblijf gevonden wat de Amerikanen me hadden aanbevolen. Super. Me eerst gedoucht en even wat boodschapen voor de volgende dag gedaan. Terug in het hostel dacht ik even mijn verhaaltje te schrijven, echt niet! Iedere keer komt er wel iemand die vraagt waar je naar toe gaat. Super!!!!. Een Amerikaan zei op een gegeven moment dat er ook 5 Italianen waren gearriveerd. Ben er gelijk naar toe gelopen. Elkaar weer de hand geschud en we gaan zo samen uit eten.

Ik beveel iedereen aan om deze tocht te doen!!! Maar BERT.. Dan wel van noord naar zuid hahahahha ik wist dit maar dacht och valt wel mee.. Nha niet dus!!!!!
Morgen gaan we de strijd weer aan..

Jullie zullen wel even niet meer van me horen. Ga een stil gebied tegemoet.

Gr. Frank

Amai ben al zo zat als een aap !!! Hahhahaa

Grotere kaart weergeven

Was me weer het dagje wel. Niets dan harde wind op kop. Echt om gek van te worden. Je wil zo graag je best doen.. En wat je ook probeert….het blijft harken. Toch zeker als er eerst een struisvogel je voorbij komt rennen en als je dan ook nog een fietsster tegen komt die zonder te trappen al makkelijk 30km/uur haalt.. dan heb je het even niet meer. Ben gestopt bij een heel klein 3bij3 winkeltje. Twee van die ouwe tantes er in. Ik aan het graaien in die winkel.. En hun maar tellen. Toen ik vroeg om een pannekoek moest ze eerst even bellen. mwha dan krijg je het hoeveel. Tja hoe groot zijn ze. Dacht doen maar 6, komt ze me daar met een zak aanlopen van heb jou daar. Die krijg ik in geen 100 jaar op. Dus heb er maar 4 genomen. Nog een lekker bakkie koffie met een ijsco en ik kon weer op pad. Om half vier ben ik er mee gestopt. Ging voor geen meter.

Ff een kleine aanvulling op mijn kooktip. Gooi er een blikje erwtjes bij en een zakje kaas. Heerlijk!!!! Nadeel…. je krijgt je pan niet meer schoon hahahaha.

Hoop morgen weer een hotel aan te doen.. Na drie dagen niet wassen kan het wel weer.
Stuur ik weer wat foto’s

Tot morgen.

Grotere kaart weergeven

De dag van de sigaar, wijntje en de berusting.

Was om 6 uur opgestaan na een onrustige nacht. Na me gedoucht te hebben en mijn spullen weer in mijn tassen gepropt te hebben. Heb ik nog even heel snel een ontbijtje genuttigd. Dacht rij lekker relax naar de pont. Mooi niet dus!! Dat ding lag zeker 5 km van Porvenir af. Dacht dat gaat toch niet gebeuren hè. Ik mag die pont echt niet missen. Nu voel ik jullie al denken, tja 5 km, waar heeft hij het over. Luister!!! 5 km tegen de wind in kan makkelijk een half uur duren hier. Gelukkig was ik nog op tijd.  En wat denk je mijn Italiaanse vrienden waren er ook, die maakte zich al ongerust om mij. Echt… wat een lieve gasten. Ga zeker met een van hun de bergen in.

In Punta Arenas zijn we gezamenlijk naar een bank op zoek gegaan. Helaas duurt het wachten met z’n grote groep mij veels te lang. Heb afscheid genomen en zal ze nu niet meer tegen komen omdat ik te snel door ga. Heb ‘s middags flink wat kilometers gemaakt.

Mijn lichaam en geest waren heerlijk in balans, vol energie en gedachten. Soms denk ik wel eens zo zou ik 24 uur door kunnen fietsen en kijken wanneer ik van de fiets val hahaha. Onderweg kom ik regelmatig een fietser tegen. Stoppen allemaal om je tips te geven. En ze weten dat ik flink moet afzien tegen de wind. Respect hoor ik altijd.

Nog even een kook tip van Frank. Driekwart liter water, gefruit uitje, spaghetti, sous en wat zout en peper. Laat alles gaar worden. Giet niets af!!!! Zo heb je soep en spaghetti in een. Als je vinger dan niet te vuil is? Lik je hiermee de pan schoon. En natuurlijk je bestek. Als laatste een hele fles wijn en een vette sigaar er bij. Hihihi de tip!!! Lekker man!!!

Frank

Grotere kaart weergeven

Zo daar zijn we dan weer….

Dit keer waren onderweg niet veel mogelijkheden om eerder een berichtje te schrijven.Vandaar een bericht van de afgelopen 3 dagen.

07-02-2011

Vanmorgen was ik nog flink aan het twijfelen. Zal ik wel of niet gaan. Het was heerlijk warm in Club Nautica en de mensen leuk. Maar dacht, nee ik kan beter heel de dag langzaam vooruit gaan dan hier blijven hangen. De Canadees adviseerde mij om zeker niet te gaan. En het Colombiaans meisje zat ook te twijfelen. Ik denk dat ze door mij ook op de fiets is gestapt. We hebben eerst samen ontbeten. En hadden afgesproken elkaar te helpen bij de supermarkt en het daarna maar te zien.

Nu kon ik al zien dat ze totaal niet was voorbereid. Ze vertelde dat ze met een boot in Ushuiai was aangekomen en min of meer van de boot af was gezet omdat er geen plaats meer was!? Maar goed, we hebben samen een klein beetje opgefietst en nog een praatje gemaakt. Maar haar tempo lag wel heel erg laag en ik wist bijna zeker dat ze San Sebastien niet zou gaan halen. Ik was er rond 19:00uur waarbij mijn tempo rond de 10km/uur lag. Ik verwacht dat zij niet verder komt dan 6km/uur. En daarbij zal ze zeker afhaken. Dus wij elkaar het beste gewenst en gaan met die banaan. Heb heel de dag geploeterd. De Italianen die gelijk met mij gestart zijn heb ik ook achter me gelaten. Misschien zie ik die nog. Moest echt tot het gaatje gaan. Had bij de grens dan ook niets meer over. Was helemaal kapot. En dan is hier verder helemaal niets. Ben gelijk naar de politie gegaan en gevraagd met handen en voeten waar ik kon slapen. Ik kan nu slapen in de wachtruimte van de douane. Hier kan echt alles.. 🙂

Gaande de dag had ik weer watergebrek. Dit gaat me echt niet meer gebeuren. Neem voortaan min 2,5l water mee. En een cola!

1,5 uur later kwamen de Italianen ook bij de grens. Heb ze natuurlijk gelijk geroepen. Hebben samen een biertje gedronken. Was gezellig.

Ben vroeg gaan slapen. Waarbij wij met zijn allen in het hok lagen.

08-02-2011

‘s morgens om 6:30uur uit de veren. Even wat gegeten en door de douane. Aan de Argentijnse kant geen probleem maar aan de Chileense kant moeten de tassen open ter controle of er voedsel in zit. Wel fijn als je de eerste 150km niets kan kopen. Heb trouwens ook geen Chileense peso’s. Om 17:45uur kon ik niet meer.

De wind en de onverharde weg hebben me gebroken. Heb aan de kant mijn tentje opgezet. En heb met het water van een blikje erwtjes de pasta warm gemaakt. Nondeju had dit keer zeker 3 liter water en een flesje cola bij me. Maar weer te weinig!. Heb nog een bidon voor 80km. Ga morgen auto’s aanhouden. Stik nu al de moord van de dorst.

09-02-2010.

Nu komt de grap van de dag!!!!! Dacht ga er om half zes uit.. Op mijn Garmin dit ingesteld. Ging mooi af.. Ben nog even blijven liggen. Alle moed weer samen geraapt en er uit. De boel in het donker afgebroken. En op weg. Eten en water had ik toch bijna niet meer. Toen ik een paar kilometer onderweg was dacht ik wat is het toch donker. Hoop dat de zon zo opkomt. Zal eens even op mijn horloge kijken. Staat dat ding op 2:45uur. KUT dacht ik mijn Garmin staat nog op Nederlandse tijd. Heb 7km gereden en ben toen in het donker maar langs de weg in mijn slaapzak gekropen. Jezus wat waaide het zo onder de zwarte hemel. Schrok om 6:10uur wakker om mijn weg te vervolgen. Was heel taai. De wind was hard en nauwelijks eten. Heb wat koekjes met jam op. Ohh wat hunkerde ik naar water. En niemand die stopt. Ben na 40km naar een boerderij gegaan. Daar kreeg ik 2 liter. Mmmm was zo weer op.

Zag een ven.. Dacht ohh gelukkig. Was een beetje bruin maar alla. Net door mijn filter gehaald. Stopt er een man die (zoals ik op kon maken) probeerde uit te leggen dat ik het niet moest drinken omdat het een soort van riool was. Dacht neem het toch mee. Later was ik zo uitgedroogd dat ik het maar met zeewater heb geprobeerd. Eerst gekookt met flink wat suiker. Echt niet te zuipen. Dan maar een pot jam zo opgeslobberd met een paar droge koekjes.

Nou je begrijpt wel hoe blij ik was dat ik in Porvenir aankwam. En hoezeer ik water, brood en COLA ben gaan waarderen!

Morgen steek ik over naar Punta Arenas. Moet daar om 7 uur zijn.

Groeten, Frank

Grotere kaart weergeven