17-02-2011 vanaf El Chaten,

Had me verslapen, maar goed geeft niet. Wil mijn horloge al weggooien want ik wil eigenlijk al helemaal geen rekening met de tijd meer houden! Alles opgeruimd en ingepakt en even eerst een rol wc-papier zien te scoren bij de supermarkt (mijn rol was in het toilet gevallen). De supermarkt was jammer genoeg nog dicht. Dan de bakker maar. Die had heerlijke broodjes en ik dacht, weet je wat, ik vraag hier om een rol wc-papier. Nou, je kunt wel nagaan hoe dat ging. Die meiden lagen echt in een deuk en heb uiteindelijk maar eentje voor ze getekend. En ja hoor, ze begrepen het! Kreeg er eentje mee dus kon veilig op pad. Het was een hobbelige weg maar wel heel, echt heel erg mooi.

Na 39 km kwam ik bij de ferry aan. Die ging pas om 17:30 uur terwijl ik er om 12:30 uur al was. Dus relaxen… na een tijdje raakte ik in gesprek met wat Argentijnen. Een meisje was aan het studeren voor tolk in het vertalen naar het Engels. Komt dat ff goed uit. Was super!!! Heb met hun mate gedronken, dat is een soort thee die samen met een lekkernij wordt gedronken. Je moet daar heel zacht aan sappelen en wordt meerdere malen opnieuw opgeschonken. Meestal wordt het doorgegeven het smaakt een beetje naar sterke thee. We hebben veel gelachen.. echt heel leuk.

Toen het tijd was allemaal een kus geven en hop op de ferry. Aan de andere kant van het water was het maar weer afwachten wat ik tegen zou gaan komen.

Daar aangekomen heb ik mij goed geïnformeerd (met handen en voeten) en als het goed is gaat de volgende ferry naar villa O’Higgens zaterdag. Dat komt goed uit want dan kan ik vrijdag bij Puerto Candelario Mancilla zien te komen. Kan hier niet fietsen dus zal de boel moeten duwen. Het is maar 9 km maar zal er zeker heel de dag over doen.

18-02-2011,
De morgen begon om zes uur. Had een klein stukje van de route gezien en was hier best wel een beetje bang voor. Had als ontbijt nog een heerlijke sandwich van de dag ervoor met een bakkie thee … prima.. genoeg. Ben om 7:30 uur begonnen. Moet zeggen, het is prachtig daar maar ik vind het bijna niet te doen.

In het begin trek je de schoenen nog uit en stroop je de broek op. Nou, na een paar keer uitgegleden te zijn stikt het je niets meer. Wat een modder! Je kan hier echt niet zuinig op je spullen zijn al wil je het wel. Je hoopt zo dat alles maar heel blijft. Je fiets met bepakking staat soms tot aan zijn assen in de modder en troep. Fietsen is dan ook helemaal niet mogelijk. Had alles maar aan een kant en boven op de fiets gebonden zodat ik goed kon duwen. En je bent dan ook nog eens smaller om zo gemakkelijker door de gleuven te gaan die ongeveer 40cm breed zijn en soms heel diep.

Moest nog door een waterstroom, valt potverdorie een tas van de fiets af. Dat had je moeten zien! Om hem te pakken te krijgen moest ik hier door het snel stromend water rennen. Gelukkig net op tijd, alles was een beetje nat. Naja, na veel geworstel kwam ik aan de Chileense kant. Daar is het een stuk beter. Kon dan ook na een tijdje mijn tassen weer normaal aan de fiets hangen. Wel een heel gehobbel maar het gaat. Later krijg je een afdaling die je echt stapvoets moet nemen. Levensgevaarlijk zeg ik je! Kwam uiteindelijk om 12:30 uur bij de douane.

Was helemaal kapot. Denk als je hem vanuit het noorden neemt dat je het in het begin ook niet makkelijk hebt. Maar op het zwaarste punt daal je dan af. Het is, als je vanuit het noorden komt, ook mogelijk om paarden je bagage te laten vervoeren… Altijd DOEN!!.  Sta nu op een mooie plek en kijk over de Lago O’Higgins. Prachtig, een beetje lichtblauw water. De boot komt morgen. Eerst om 11:30 voor een tocht naar de gletsjer. En dan komt hij terug om van Puerto Candelario Mancilla naar villa O’Higgins te varen.

Hoop dat allemaal mee te maken. Wil nu wel weer gewoon verder fietsen.

19-02-2011,

‘s Morgens werd ik gewekt door een heerlijk zonnetje. Kon er slecht uit en mijn rechter pols was twee keer zo dik als de linker. Als ik mijn hand op en neer haal is het net het geluid van een krakende deur. Natuurlijk door al het schokken en dat gesjouw flink overbelast. Zag gelukkig op tijd dat mijn band lek was. Had nog tijd, dus die eerst maar even gemaakt. Zag de ferry al van ver als een puntje aankomen en het was voor mij tijd om naar beneden te gaan en rustig af wachten. 11:30 uur; eerst maar even aan de kapitein gevraagd of ik in dollars kon betalen.Zo’n dag duurt zo wel vreselijk lang.

Die gletsjer was oké. Maar dan krijg je het stuk nog naar Villa O’ Higgens. Was daar pas om 21:00 uur. Dacht Jezus hoe moet dit nu weer. Moet nog 7 km fietsen en dan een supermarkt zoeken en een slaapplaats.

Je zult het niet geloven. Maar ondanks dat het donker was in Villa O’Higgens in een half uur had ik alles geregeld. Was een superverblijf, gezellig en ik had een leuk slaapmaatje. We hebben nog wat zitten kletsen.

…………………………………………….

20-11-2011,
‘s Morgens daar een goed ontbijt gehad. Kon bij hem ook wat brood kopen, was op. 10:00uur op pad.

Na een uur begonnen de bergen al. Het was vreselijk warm, en dan valt het niet mee om z’n berg met een flink stijgingspercentage op te komen. Je schuift dan regelmatig in de kant. En als je gaat zweten, beginnen die horzels je lekker te steken. Wat een klote beesten zijn dat. Had vandaag echt niet mijn dag. Was een beetje misselijk en mijn spieren wilden ook niet echt. Mijn pols moest ik in zwachtelen. Iedere schok was een hel. Moet zeggen met zo’n ondersteuning gaat het allemaal wel.

Had gehoopt vandaag in Rio Bravo te komen, helaas ik had rond 18:30uur pas 74 km op te teller zitten maar was er mee klaar. Dik 8 uur fietsen op een dag is eigenlijk wel genoeg. Sta nu met mijn tentje aan de Rio Arco.

………………………………………………………………………………………………………………………………………
21-02-2011,
Was om 6:30 uur wakker en ben er maar uitgegaan. Had het idee dat ik de ferry van 11:00 uur toch niet zou gaan halen. Moest namelijk nog iets van 30 km en dat lijkt niet veel maar hier kun je er makkelijk een uurtje of 4 over doen.

Na wat klimwerk met levensgevaarlijke afdalingen waarbij je hem echt niet harder dan 20 á 25 km durft te laten gaan. Das dus heel de tijd vol in de remmen. Later werd de weg redelijk vlak en goed te fietsen. Dacht, laat ik maar eens wat gas gaan geven. Zag op een gegeven moment dat Rio Bravo nog maar 7 km was. Dat moest te doen zijn. Was mooi op tijd. Kreeg een mooi plekje op de ferry. Zag een defender de boot op rijden. Later heb ik die man aangesproken.

Gelukkig sprak hij Engels. En hij heeft me aangeven waar het mooi is en waar ik zeker langs moest fietsen. Heeft me geadviseerd de laatste 800 km zeker niet te gaan fietsen. Is niets te zien en is heel erg saai. Zal er nog eens een paar nachtjes over slapen. Misschien is het allemaal een beetje te hoog gegrepen wat ik wil. De meesten die ik spreek komen niet verder dan rond de 50 km per dag. Begrijp dat wel. Ik fiets van ‘s morgens tot ‘s avonds en kom ook maar aan 75 km. Ben dan ook doodmoe en ik begin al behoorlijk mager te worden. Het is ook heel de dag op rantsoen. Das echt klote, er is hier helemaal niets te krijgen. Morgen moet ik Cochrane halen. Mijn eten is op en ik wil weer een bed voelen.

22-02-2011,
Vandaag was heel veel regen. Shit om zo op te moeten staan. Maar goed we hebben dan geen stof en de lucht is vol zuurstof. Dus gaan met die banaan! Wilde graag Cochrane bereiken. Je weet nooit van te voren of je het gaat halen al is het maar 70km. Kwam onderweg nog een Chileen tegen die gelukkig kon zeggen dat ik daar met gemak zou gaan komen. Morgen komen Gijs en Stevan op bezoek.

Denk dat ik een stukje met hun mee ga rijden. Ben dat geklapper even zat. Je moet of je mond open houden of stevig dicht anders klapperen je tanden er uit hahahahaha.

Naja morgen zien we wel verder.

Frank.

Grotere kaart weergeven