Ticket geboekt naar Tabatinga. Vlucht Rio de Janeiro-Sao Paulo-Manaus en Tabatinga. Daar ben je wel weer even  een dag mee onderweg. In Tabatinga eerst naar immigration. Dan naar Leticia (colombia) daar weer naar immigration op het vliegveld om zo Colombia in te kunnen pfff heel gedoe.

In eerste instantie een hostel gevonden deze hadden een zwembad waar ik mijn hond nog niet in zou laten zwemmen en de kamer was ook helemaal niets. De volgende dag iets beters gevonden midden in de “stad” Hotel Amazone. Klink al lekker.

Het is een hele kluif om een Engelstalige Amazone gids te vinden die je niet belazerd.  Uiteindelijk eentje gevonden die voor 4 dagen 700.000 cop (190 euro) rekende.

Deze haalde me  ’s morgens om 8:30 uur netjes voor het hotel op. Na kennis gemaakt te hebben met het groepje (Duits meisje, twee Spanjaarden en nog een Nederlander) zijn we in een soort van grote kano met z’n grasmaaier achter op de Amazone in gegaan.

Dan is het ook gelijk actie van de ene boot in de andere kijken naar vogels en apen dan even wat eten en vervolgense weer in een smallere kano (waar je niet teveel in moet bewegen). Deze rost dan vol gas door de beplanting om krokodillen te spotten. Hier hadden we een beetje pech mee. Naar uren varen in het donker geen krokodil te zien. Dacht gelukkig avond….Rust. Niet dus.

Drie wilden in de jungle slapen. Ik ben mee geweest om te helpen de boel op te zetten.  Zo ’s nacht door de jungle lopen is weer een heel ander verhaal. Heel veel Tarantula’s en daar zitten echt flinke bij! Daarbij is er een hels kabaal van alles wat maar kwetteren kan. Na zeker drie kwartier gelopen te hebben kwamen we bij een open plek. Hier moest kamp gemaakt worden en natuurlijk een kampvuur. Dat laatste was een hele klus. Alles is zeik nat in de jungle en na een uur was er eindelijk iets dat op een kampvuur leek.

Hun achter gelaten te hebben ben ik met de gids terug gegaan. Weet wel een ding. Alleen kom je er echt nooit meer uit!!.

Ben in een hangmat al snel in slaap gevallen.

’s Morgens om 8 uur ging het gas er al weer op. Eten en klaar maken voor een tocht door de jungle.  Deze zou 5 uur duren maar werd uiteindelijk 6 uur.  Dat was flink afzien en kreeg het vocht in mijn lichaam gewoon niet op pijl want je zweet als een Otter.

In het begin wil je je laarzen niet onderwater laten gaan maar dat heeft uiteindelijk helemaal geen zin. Want soms moet je tot je kin door het water waden.

Zag een rooie  Boa -constrictor van zeker 2 meter door het water schieten. Wat zijn die dingen rap!!. Ook nog een kleine Anaconda gezien. Moet zeggen dat het dan wel even wennen is om zo diep door het water te waden. We hadden ook twee honden bij en eentje kwam op een gegeven moment terug helemaal onder het bloed van een paar flinke snijwonden. De gids dacht van de klauwen van een mieren eter. Ook zitten hier nog al wat Leguanen, als die een hond pakken zijn ze gelijk dood zei de gids.

Begon door te weinig vocht flink wat kramp in een been te krijgen. Dan is het echt op je tanden bijten en door gaan. Was zo blij dat ik die boot zag. Had daar nog bier in het ijs in leggen. Nou bier is lekker. Maar deze……. Phoe .

Kwamen bij een soort van huis op palen aan. Konden kiezen uit een hangmat of bed. Nou daar hoef ik niet over na te denken. Na het eten zijn we weer uitgevaren om dolfijnen te spotten. Die zitten er genoeg. Om ze te fotograferen is een ander verhaal. Zijn weer onder voor je ze kan knippen. Zitten twee soorten de grijze en de roze.

Daarna hebben we nog wat gezwommen en naar de zonsondergang gekeken, prachtig. Terug op de basis wilde ik graag naar bed. De spanjaard dacht daar anders over. Er moest nog gekaard worden. Was super gezellig. Uiteindelijk mijn bedje.  Schijnt dat ik best hard snurk. Mijn kamer maatje moest me regelmatig wakker maken. Anders kon niemand slapen.

Volgende en laatste dag zijn we gaan vissen op Piranha’s. Heb er drie gevangen en nog een Catfish. Moet zeggen die piranha’s zijn lekker maar de Catfish smaakt mij een beetje teveel naar grond.

 

 

 

 

 

Vissen gaat heel eenvoudig, een stok met een stuk draad en haak. Hier een stukje vel van een kip aan of stukje vis dan gewoon laten zakken. Mochten ze niet snel bijten dan met je stok flink door het water rossen. Want hoe meer herrie hoe meer er komen.

Later op de dag ben ik met een speedboot terug naar Liticia gegaan.

Was een mooie belevenis.

Frank